حقیقتش ماجرا از جایی شروع شد که من از زمان تحصیل در مدرسه و دانشگاه و حتی پس از استخدام در اداره با افراد چاقی دوست بودم که متاسفانه دوستی هیچ کدامشان دردی از من دوا نکرد که هیچ،بلکه موجبات بسی دردسر را برای من فراهم کرد.
تنها فایده دوستی با آنها کشف یک نمودار توسط من بود که حاصل چندین ساله تجربه من در دوستی با آنها بود.این نمودار که در بالا آورده ام رابطه چاقی افراد و میزان صداقت آنها را نشان می داد.چاقی به محلی از شکم اطلاق می شد که از گردن جلوتر باشد.همانطور که در نمودار مشاهده می کنید کسی که کمی شکمش از گردنش جلوتر بود را من 20% از حرفهایش را دروغ می دانستم و در نهایت کسی که شکمش خیلی از گردنش جلو تر بود را من 100% از حرفهایش را دروغ می دانستم.
پس از کشف این نمودار ،هر جا که من از یکی از دوستان یا همکاران چاقم ضربه می خوردم،سریع این نمودار را رسم می کردم و اثبات دوباره آن را گوشز می کردم.
زندگی بر همین منوال گذشت تا من چهارماه پیش به من ماموریت دادند تا به محل کار جدیدی بروم.هنوز چیزی از ورود به محل کار جدیدم نگذشت که دوباره با یک فرد خیلی چاق و از همانها که -طبق نمودار کشف شده توسط من- روی هیچ کدام از حرفهایش نمی شود حساب کرد با من همکار شد.متاسفانه باید بگویم که در کمال تعجب در این چهار ماه که با او همکارم هنوز یک حرف دروغ از او نشنیده ام،یک مورد بدعهدی از او ندیده ام،یک مورد چیزی که بتوان حتی کمی نمودار را با اعمال و رفتار او تطبیق داد،نیافتم.
چند روز پیش باخودش موضوع را در میان گذاشتم و به او گفتم تو نموداری که من کشف کرده بودم و طی پانزده سال بارها و بارها به اثبات رسیده بود را زیر سوال بردی.او مانند خیلی از چاق ها که خنده هایشان دوست داشتنی و معمولا توام با قهقهه است،از آن خنده های توام با قهقهه تحویلم داد و گفت:«همیشه استثناء وجود داره!»
mohsenijalal@yahoo.com
اگر دلتون خواست و عشقتون کشید به مطلب طنز و نطنز قبلی حقیر هم سری بزنید:
