به جُرمِ(بهتر بگویم به بهانه ی)انجام«یک صیغه ی عقد موقت»،می خواستند از محلّ کار اخراجش کنند.
برای دفاع از خود و جلوگیری از اخراجش به هر دری زد.هر جا مواخذه اش می کردند،می گفت:«من خلاف شرع که انجام نداده ام.»و هیچ کس هم نمی توانست بگوید که تو دروغ می گویی.
دست آخر در جواب به او گفتند:«شما خلاف شرع انجام نداده اید،امّا دو خلاف دیگر انجام داده اید:خلاف سازمان و خلاف عُرف.کار در اینجا سه محدودیت دارد:محدودیت سازمانی،محدودیت عُرفی و محدودیت سازمانی!»و در نهایت هم از کار بیکارش کردند.
کار در اینجا سه محدودیت دارد:محدودیت سازمانی،محدودیت عُرفی و محدودیت سازمانی!
بعد از این ماجرا یک روز با بُغض به من می گفت:«من می توانستم بروم یواشکی هر کاری که دلم می خواهد بکنم.حتی زبانم لال مثل خیلی ها توی این شهر قید اعتقادات و دین و مذهبم را بزنم و برای ارضای نیازهای جنسی ام بروم دنبال زنا کردن و رابطه نامشروع و به قول معروف بروم بازار آزاد(!).بدون اینکه بگذارم هیچ احدالناسی بفهمد.بدون اینکه بگذارم سازمانی که در آن مشغول کار بودم بفهمد.تنها گناه من این بود که در یک مملکت اسلامی، یک کار کاملاً شرعی را ، علنی و آشکار انجام دادم!»
تنها گناه من این بود که در یک مملکت اسلامی ، یک کار کاملاً شرعی را ، علنی و آشکار انجام دادم!
