آشنایی با برترین نویسندگان اروپا
نویسندگان معروف اروپایی با تکیه بر نبوغ و استعداد خود در نگارش، توانسته‌اند آثار زیبا و به یاد ماندنی خلق کنند که بارها و بارها توسط کتابخوان‌ها خوانده و یادآوری شده‌اند.
در این مطلب قصد داریم تا به معرفی نویسندگان اروپایی معروف بپردازیم و آثار برجسته آنها را برای شما مشخص کنیم. با ما همراه باشید.
?
میگل د سروانتس نویسنده، شاعر، نقاش و نمایشنامه‌نویس مشهور اسپانیایی است.
در مان کتاب‌های سروانتس، شاهکار ادبی‌اش، یعنی کتاب دن کیشوت، در ایران معروف است. این رمان امروزه یکی از پایه گذاران رمان و ادبیات مدرن بوده است.
سروانتس در دورانی می‌زیست که نظام پهلوانی رو به زوال می‌رفت. او که متفکر و هنرمندی بزرگ بود نمی‌توانست این تحولات در جامعه‌ی اسپانیا را نادیده بگیرد و دن کیشوت را برای همین نوشت.
?
فریدریش نیچه شاعر، متفکر، منتقد فرهنگی و فیلسوف آلمانی است که آثارش در نقد فلسفه‌ی مدرن تأثیر بسیار عمیقی بر جریان فلسفی و روشنفکری پس از خود گذاشت. کتاب‌های چنین گفت زرتشت و غروب بت‌ها از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین آثار وی هستند.
سبک نگارش فریدریش نیچه برآمده از نگاه فلسفی اوست. او از زبانی شاعرانه و طعنه‌آمیز استفاده می‌کند. از جملات بلند می‌پرهیزد و امکان تفسیرهای مختلف از متن را برای خواننده فراهم می‌کند. در جهان آلمانی‌زبان، نیچه و شوپنهاور جزء بهترین نثرنویسان هستند.
?
برتولت برشت، نویسنده و شاعر آلمانی بود. او سرودن شعر را در 15 سالگی و پیش از نمایشنامه نویسی آغاز کرد. برشت را بیشتر به عنوان برجسته‌ترین نمایشنامه نویس تئاتر روایی، و به خاطر نمایشنامه های مشهورش می شناسند. او همچنین با ابداع سبک «فاصله گذاری» در تئاتر، انقلابی بزرگ را در زمینه‌ی هنرهای نمایشی به وجود آورد. بهترین کتاب‌های برشت، کتاب ترس و نکبت رایش سوم و کتاب آدم آدم است می‌باشند.
نیکلای گوگول، نویسنده‌ی اوکراینی الاصل روس بود. او در مدرسه، نویسندگی را آغاز کرد و به بازیگری نیز علاقه‌مند شد. گوگول در سال 1831 اولین مجموعه از داستان‌های خود را به چاپ رساند و خیلی زود با بازخوردهای بسیار مثبتی رو به رو شد. او بعد از این، داستان‌ها و نمایشنامه‌های متعددی نوشت که همگی در زمره‌ی آثار موفق ادبیات روسیه قرار دارند. کتاب یادداشت‌های یک دیوانه عنوان بهترین کتاب نیکلای گوگول است.
آنتون چخوف، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس روس بود. او در زمان حیاتش بیش از 700 اثر ادبی خلق کرد. چخوف را مهم‌ترین داستان کوتاه‌نویس برمی‌شمارند و عده‌ای او را پس از شکسپیر، بزرگترین نمایشنامه نویس تاریخ قلمداد می‌کنند. چخوف بعد از پایان تحصیلاتش در رشته‌ی پزشکی، به طور حرفه‌ای به داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی روی آورد. چخوف در فوریه‌ی سال 1886 با آ. سووربن سردبیر روزنامه‌ی عصر جدید آشنا شد و داستان‌هایی در این روزنامه با نام اصلی چخوف منتشر شد. با گذشت زمان، بیماری سل چخوف شدت گرفت و سرانجام در 44 سالگی بر اثر خون ریزی مغزی درگذشت. کتاب باغ آلبالو بهترین کتاب آنتوان چخوف است.
ساموئل بکت، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی است. او در سال 1969 برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
کتاب‌های ساموئل بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها، در رابطه با وضعیت انسان‌ها، عمیقاً بدبینانه‌اند. این حس بدبینی اغلب با قریحهٔ طنزپردازی قوی و غالباً نیش‌دار وی تلطیف می‌گردد. چنین حسی از طنز، برای بعضی از خوانندگان آثار او، این نکته را دربردارد که سفری که انسان به عنوان زندگی آغاز کرده است با وجود دشواری‌ها، ارزش سعی و تلاش را دارد.
ژوزه ساراماگو نویسنده پرتغالی برنده نوبل ادبی در سال 1998، به خاطر رمان کوری، است. او گرچه از سال 1969 به حزب کمویست پرتغال پیوست و همچنان به آرمان‌های آن وفادار بوده است اما هرگز ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در نیاورد.
منحصربه‌فردترین ویژگی آثار ساراماگو عدم کاربرد نشانگان سجاوندی به صورت متداول و استفاده از جملات بسیار طولانی است، که گاه در درون آن زمان نیز تغییر می‌کند. او از میان علائم نگارشی تنها از نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و از سایر علامات که مثلاً جمله سئوالی را مشخص می‌کند یا آن را در گیومه می‌گذارد و… مطلقاً می‌پرهیزد. از دیگر کتاب‌های ژوزه ساراماگو می‌توان به کتاب‌های بینایی، نوت بوک و در ستایش مرگ اشاره کرد.
گازانتزاکیس نویسنده، شاعر، خبرنگار، مترجم و جهانگرد یونانی بود. کازانتزاکیس در شهر هراکلیون در جزیره‌ی کرت به دنیا آمد.
او در سال 1947 یونان را به مقصد آنتیب ترک کرد تا به فعالیت‌های ادبی خود ادامه دهد. کازانتزاکیس با نگارش کتاب‌های «مسیح بازمصلوب» یا «رنج‌های یونانی»، کلیسای کاتولیک و ارتدکس‌ها را به انتقاد گرفت. در سال 1954، کتاب «مسیح بازمصلوب» در فهرست کتاب‌های ممنوعه قرار گرفت؛ اتفاقی که باعث شهرت او در جهان شد. کازانتزاکیس در 28 ژوئن 1956 در وین، جایزه ی بین‌المللی صلح را دریافت.
