های دخترکِ صفراوی مزاج!...
مرا بخندان...
با آن ناسزاگویی هایی که طعمِ گسِ هوس دارد و آتشین...
و داغ هایی چهل تکه... که دلِ کوچکِ حیله گرت را سوزانده...
خودت را آتش بزن... مرا... شهر را...
دیگر کسی عاشقِ تو نخواهد شد...
چون تو حقیقتِ حیات را دریافته ای...
تو به رازِ همۀ دل های دست خوردۀ ناپاک...
به همۀ دروغ های دلنشینِ بُزدلانه...
به همۀ نامردی های تر دامنانِ محفلِ عشق های صحنه...
پی بُرده ای...
پس برقص... بچرخ... بمیر...
همینطور به بازیگری هات ادامه بده...
مطمئن باش کسی از دور تماشات می کند که جز عشوۀ بندِ زُلف هات... به وقتِ مرگ...
آشفتگی های دیگری دارد...
زلیخا!...
