فرانچایز کلمه ای است که در یکی دو سال اخیر زیاد به گوشمان می خورد. رشد فروشگاه ها و رستوران های زنجیره ای باعث شده بیش از پیش با اصطلاحاتی نظیر نمایندگی، فرانچایز، زنجیره ای و... مواجه شویم. اما واقعا مفهوم فرانچایز چیست و چه چیزی این سیستم را اینچنین گسترده و پرطرفدار ساخته است؟ زمانی که یک کسب و کار موفق به سطحی از بلوغ می رسد که در کنار موفقیت در کسب سهم بازار این امکان را دارد که کلیه سیستم ها و روش های انجام کار را به صورت بهینه شده در اختیار دیگران قرار دهد، می تواند به سمت اعطای نمایندگی یا زنجیره ای شدن برود. فرانچایز قراردادی است که طی آن فرانچایزر (صاحب و اعطاکننده حق امتیاز استفاده از برند) امتیاز استفاده از نام تجاری و ایده کسب و کاری خود را به فرانچایزی (نماینده ای که حق امتیاز استفاده از نام تجاری را از فرانچایزر دریافت می کند) اعطا می نماید. نماینده براساس این قرارداد می تواند بدون نیاز به صرف زمان و هزینه سنگین و ریسک های راه اندازی یک کسب و کار، فعالیت اقتصادی خود را در سایه الگوها و قوانین برند آغاز نماید.
راه اندازی یک کسب و کار شخصی و دنبال کردن رویاهای فردی یکی از وسوسه انگیزترین افکاری است که حداقل یک بار به ذهن هر کسی خطور کرده است. البته این راه جذاب مخاطرات و ریسک های بسیاری هم با خود همراه دارد. تلاش و هزینه زیاد برای خلق یک برند، نگرانی از نامشخص بودن سرنوشت آن، فشارهای مالی زیاد در زمان راه اندازی و عدم اطمینان از سوددهی کسب و کار در میان تلاطم های اقتصادی و نداشتن دانش کافی، عواملی هستند که ما را در دنبال کردن این رویا به تردید می اندازند. آمار نشان می دهد احتمال شکست یک کسب و کار در دو سال اول بسیار بالا خواهد بود و درطول ۱۰ سال کمتر از ۲۰ درصد از استارت آپ ها پابرجا خواهند ماند. اما اگر توان تحمل این بار سنگین را در خود نمی بینید یا به عبارتی نمی خواهید چرخ را از ابتدا اختراع کنید، فرانچایز، مسیر میانبر شماست. در این مسیر به کسی اعتماد می کنید که تمام این سختی ها را با موفقیت پشت سر گذاشته و حالا رویاهایش را با شما شریک می شود.
