مایکل فلپس یکی از بزرگترین قهرمانان المپیک در رشته شنا است می خواهیم راز موفقیت وی را در این زمینه بدانیم او چگونه به این مرحله دست یافته است چه برنامه هایی در زندگی اش در پیش گرفت تا توانست به مدارج عالی و کسب مدال طلای المپیک برسد.
مایکل فلپس با کسب ۲۱ مدال طلای المپیک پرافتخارترین ورزشکار تاریخ این مسابقات شده است. به گزارش بی‌بی‌سی، بیش از دو برابر نزدیک‌ترین رقیبش (لاریسا لاتینانا، ژیمناست شوروی سابق با ۹ مدال طلا) قهرمان المپیک شده است.
او پس از المپیک لندن و در حالی که در مجموع ۲۲ مدال المپیک داشت بازنشسته شد، اما دو سال بعد دوباره به ورزش حرفه‌ای بازگشت و تا اینجای کار در المپیک ریو سه مدال طلا گرفته است. موفقیت یک شبه به دست نمی‌آید و هیچ اسطوره‌ای هم تنها با تکیه بر استعدادش به جایی نمی‌رسد؛ همانطور که توماس ادیسون، مخترع آمریکایی، گفته: “نبوغ تشکیل شده از ۹۹ درصد تمرین و یک درصد الهام.”عملکرد فلپس را نیز باید ترکیبی از استعداد، تمایل او به تمرین سخت و تفکر برنده‌اش دانست. در شماری از ورزشکاران استعداد غالب است و ذهنیت قهرمانی را کسب می‌کنند، ضمن این که سطح تمرین‌های قهرمان یک رشته با سایر شرکت‌کنندگان متفاوت است.
با یک نگاه به این شناگر متولد بالتیمور می‌توان به فیزیک فوق‌العاده او پی برد؛ مثلا تنه او قاعدتا باید متعلق به مردی با قد ۲۱۰ سانتیمتر باشد در حالی که قد او تنها ۱۹۵ سانتیمتر است. بدن او فوق‌العاده منعطف است، مفاصل بسیار نرم و با انعطافی دارد و سایز پای ۴۸ فلپس نیز به او کمک می‌کند تا در حین شنا آب را با قدرت و به طور مستمر به عقب فشار دهد.نکته دیگری که او را از سایر قهرمانان متمایز می‌کند قدرت بالای تحملش در تمرینات است. سرعت تولید اسید لاکتیک در بدن فلپس بسیار پایین است و همین موجب می‌شود که دیرتر خسته شود.
برنامه بدنسازی او که ترکیبی از کار با وزنه و ورزش‌های هوازی است، نشان از اراده او برای رسیدن به بالاترین حد آمادگی بدنی دارد. او در کنار تمرینات سرعتی و قدرتی همواره روی ساختن بدنی عضلانی که به عملکرد او داخل استخر کمک کند نیز تمرکز می‌کند. فلپس از ۱۹ سالگی همواره تمرینات خاصی را انجام می‌دهد از جمله “دراز و نشست هفت شکل” ( نوعی از این تمرین که در آن بدون خم شدن دست و پا، نوک انگشتان دست پنجه پا را لمس می‌کند). انجام این تمرینات موجب شده تا گردش خون و عملکرد ماهیچه‌های او بهتر شود و بدنش نیز عضلانی‌تر گردد. ضمن این که بارفیکس رفتن به شیوه‌های مختلف نیز بدنی ایده‌آل برای او ساخته است. فلپس همچنین برای داشتن سرعت بیشتر و تنفس بهتر در استخر به طور متوالی فواصل ۵۰ متر، ۱۰۰ متر، ۱۵۰متر و ۲۰۰ متر را شنا می‌کند در حالی که بین هرکدام از آن‌ها فقط ۳۰ ثانیه استراحت می‌کند. او سپس همین فواصل را از آخر به اول تکرار می‌کند و این بار با تمام قدرت آن را انجام می‌دهد. تاکید روی قسمت اول تمرین که آهسته‌تر است موجب می‌شود تا بدن او خودش را برای بخش دوم تمرین بهتر تطبیق دهد و سریع‌تر شنا کند. علاوه بر این تمرینات استقامتی، فلپس تمریناتی مانند زدن پای کرال در آب به صورت عمودی و پا زدن زیر آب را نیز انجام می‌دهد که کمک بزرگی برای افزایش سرعت او هستند. البته طبیعی است که او در ۳۱ سالگی برنامه‌اش نسبت به سال‌هایی که جوانتر بود تغییر کرده و تمرینات او از ۵ تا ۶ ساعت در روز به ۲ تا ۴ ساعت کاهش یافته است. هرچند که هنوز هم شدت تمرینات او خیلی بالاست و می‌تواند او را در بالاترین حد نگه دارد و بالاترین گواه این موضوع نیز کسب سه مدال طلا است.
اگر فکر می‌کنید روش تمرین فلپس وحشتناک است، هنوز از رژیم غذایی او خبر ندارید. مایکل فلپس در سفت و سخت‌ترین حالت رژیم غذایی‌اش روزی ۱۲۰۰۰ کالری دریافت می‌کند که شامل ۴۰۰۰ کالری در هر وعده غذایی است. رژیم غذایی و برنامه بدنسازی کسی که پرافتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک شد صبحانه او شامل سه ساندویچ نیمرو همراه با مایونز، کاهو، گوجه فرنگی، پنیر کم‌چرب و پیاز سرخ‌شده است. بعد از آن فلپس یک کاسه بلغور، سه تکه نان تست فرانسوی با شکر، سه پن‌کیک شکلاتی و یک فنجان قهوه می‌خورد.اگر فکر می‌کنید کار فلپس با این صبحانه پر و پیمان تمام می‌شود، اشتباه می‌کنید. هنوز ناهار و شام باقی مانده است که شامل تعدادی ساندویچ کالباس و پنیر، ۱۰۰۰ کالری نوشابه انرژی‌زا و حدود یک کیلو پیتزا و ماکارونی است.در آستانه المپیک ۲۰۱۲ لندن او اساس رژیم غذایی‌اش را از کربو هیدرات به پروتئین تغییر داد. رژیمی که کماکان از نظر انرژی غنی بود اما هم کمک می‌کرد تا هضم راحت‌تری داشته باشد و هم عضلاتش را حفظ کند.
