در آینه به خود نگریستم شخصی بود که شباهتی ژرف با خود درآن میدیدم
با چشم هاش زنده بودنم و مرده بودن خودش را گوشزد میکرد
-راهیست که باید تنها پیموده شود
- نه وجودت جاریست نباشی نمیتوانم
-تو هیچگاه نیازی به من نداشتی
-استواریم. سکوت بس نیست؟
-گاه باید همچنان به سکوت ادامه دهی
-تا کی؟
-آنگاه که خوابی یا انگاه که در خلوت خود نشستی حضور مرا خواهی دید
-احساس و تفکر در من حل شدن با خود چه کرده ای
-سکوت در ژرف ترین سخنها نهفته است باور داری؟
-با من چه کرده ای
- در سکوت افکار جاریست؟
-سکوت این بار فریاد خواهد شد
-اگر فریاد کنی دیگر سکوت نیست و اگر سکوت نباشد حضور در جریان نخواهد بود
-این چه بازیست دیگر
-سکوت در کهکشان ها ست بنگر
-اگر اینگونه بازی بود چرا پس آمدم
- اگر میخواهی خوب ببینی همه چیز را کنار بگذار
-خویشتن خویش را آرام کن نفس بکش
-حال که با تو سخن میگویم آرام میشوم
-چیزی که تو را متفاوت میکند همین دیدن و خرد است
-پس راه را ادامه میدهم
-در پس هر دیدن و پاکی چیزیست که تو بدست میاری
-ممنون از بودنت که آرامشی ژرف دارد
-من این بی انتهای ستارگان
-دستت را به من بده تا بوی پرواز را نشانت دهم
-من همیشه با تو تا اوج رفتم
-از اندیشیدن رها شو
