از همه چیز ها به نوشتن پناه میبرم، نوشتن برام مثل فریاد زدن در چاه ویلیه که در قدم اول تخلیه میشم و در قدم دوم خودم میتونم مثل یه آیینه ی تمام نما خودم رو اصلاح کنم!
چرا چاه ویل؟؟
اونش به خودم مربوطه :)))
از نوشتن در اینستاگرام خسته شده بودم و به نظرم مضحک و احمقانه بودم.
نوشتن برای ادم هایی که هیچ وقت هیچ جا منو نمیفهمن
و متنی که خوندنش حداقل 5 دقیقه طول میکشه در بیست ثانیه ی اول انتشار لایک رو میزدن و تموم!!
انگار از دیدن یک فیلم شما فقط پوسترش رو ببینی و بگی عالیه به به!
کلا با این ویدیو ی آخر ویرگول تصمیم گرفتم شیفت بدم به ویرگول .
به قول دوستای عربم، خلاص!
