این سال ها گه گاهی وقت که پیدا می کنم در بیمارستان حالی و احوالی خودمانی از مریضا میپرسم و سعی می‌کنم در مورد بیماریشون بهشون نکاتی رو بگم . واقعا اون لحظه هست که میفهمم بیمار اصلا نمی دونه برای چی در بیمارستان بستری شده. جالبه که واقعا هم علاقه داره بدونه ولی نه در بیمارستان به خاطره شلوغی و نه در مطب به خاطره وقت کم نمی‌شه برای مریض و همراهش در مورد بیماریی که گرفته اطلاعاتی داد.
گاها اگر مریض کامل میدونست که باید چه مراقبت هایی رو انجام بده اصلا بستری نمی‌شد. مثلا مراقبت‌های یه فرد دیابتی. یا مراقبت‌های یه مادر باردار.
این علاقه بیمارا و همراهانشون به دونستن اطلاعاتی که واقعا نیاز دارن و از طرفی حس مسئولیت من در قبال مریضا، به من انگیزه داد که شروع کنم یه سری مطالب قابل فهم در مورد پیشگیری و بهداشت و مراقبت‌های حین و بعد از دارمان بذارم. سعی می کنم هر روز در شبکه های اجتماعی و همین جا مطالبی که واقعا به درد میخوره رو بنویسم.
