بسم الله الرحمن الرحیم
وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
سوگند به قلم و آنچه می نویسند
داستان من وقتی که وارد دنیای انیمه شدم
روایتی واقعی با چاشنی داستانی!
یادم نمی آید که روزهنگام بود یا سر شب. یک روز تعطیلی در خرداد بود. داشتم طبق عادت لیست های یک شبکه ی نمایش خانگی را چک می کردم که به لیست انیمه رسیدم. در آن موقع برای کلمه ی انیمه، مثال هایی همچون "فوتبال هوایی" یا "مو هویجی پرنده" که از صدا و سیما دیده بودم به ذهنم می رسید و هنوز نگاهم به این دسته از فیلم ها جامع تر نشده بود. همانطور درحال دیدن پوستر های نمایشیشان بودم که چشمم به یکی از آنها که نمره ی به شدت بالایی داشت، گره خورد. با خودم حساب کتاب می کردم که نمره اش را توجیح کنم ولی هرچه فکر کردم به نظرم به طرز عجیبی بالا بود. با خودم گفتم:
- اوفففف! عجب چیز خفنیه که همچین نمره ی بالایی داره! خفن ترین فیلم هایی که دیده بودم نهایتا نمرشون هشت و خورده ای بود ولی این با اینکه به نظر ساده میاد اما نمرش خیلی بالاتر از اونه! همینو برم ببینم...
با اینکه پوستر انتخابی آن شبکه ی نمایش خانگی، خیلی جذابیت آن انیمه را نشان نمی داد، ولی اینگونه بود که مردی با چشمانی سرخ و کشیده که سرخی چشمان خیلی پیدا نیست در وسط تصویر روی صندلی راحتیه اداری ای نشسته و یکی از پاهایش را روی آن یکی انداخته و دستش را به بالای صندلی لم داده است. در یکی از دستانش دسته گلی سفید و در دست دیگرش، کلاه نظامی اش قرار دارد. لباسی نظامی سبز رنگ بر تن دارد که با پس زمینه ی سبز کله غازی اش هماهنگ شده بود. ژانر اثر کمدی-اکشن بود و با توجه به نمره ی بالایش، هنگام دانلود قسمت اول، انتظار زیادی داشتم. در حین دانلود قسمت اولش، یه ریز نگاهی به توضیحاتش انداختم و به نظرم ناکافی آمد. برای همین وارد قسمت نظرات شدم. برای وصف قسمت توضیحات، نمونه ای رو بیننده باشید:
ناشناس
عععععععععااااااااااااااااااالللللللللللللللیییییییییییییی ببببببببببببووووووووووووددددددددددد
ناشناس
بهترین انیمیشنی بود که تاحالا دیدم?????
اوتاکوی تازه کار
این انیمس. خیییییییییلی با انیمیشن فرق داره. خسته شدم از بس گفتم??
فرامرزک
من خخخخخخخیلیی کریستوفر رو دوست داشتم ???
ناشناس
من تا قسمت آخرش دیدم خیلی خفنه?????????
ناشناس (پاسخ)
داداش تازه قسمت شیشمش منتشر شده ها???
من (پاسخ- در دلم)
هنوز خود نویسندش نمی دونه چجوری تمومش کنه اونوقت چجوری همشو دیدی!!
مو هویجی پرنده
بهترین انیمه هایی که دیدم:
1) مرد معلقی در هوا (تا قسمت 674 روند داستانش معمولیه ولی کم کم خیییییییلی خوب میشه)
2) مو هویجی پرنده؛ راهی به زمین نیست
3) پسرِ غذا خور (اوف این یکی عالی بود؛ پسره اول داستان تازه میفهمه غذا چیه و شروع به خوردنش میکنه!!)
4) و ...
ناشناس (پاسخ)
اههههههههههه چرا اسپویل کردیییییییییییی????. تازه می خواستم شروع کنم به دیدن پسرِ غذا خور???
بالاخره دانلود تموم شد. من که در حال خواندن همچین نظرات الکی ای بودم و مشتاقانه بقیه اش را می خواندم، از صفحه ی دانلود بیرون آمدم و شروع کردم به دیدن اولین انیمه ام در قالب نمایش خانگی. من که با انیماتوری انیمیشن های آمریکایی خو گرفته بودم، آن چشمان خوش ساخت و بزرگ با رنگ هایی غیر واقعی و حس آمیز، من را غرق خودش کرد. چون در قالب نمایش خانگی درحال تماشا بودم، کیفیت دوبله رو خیلی دوست داشتم و به نظرم صداها با شخصیت ها سازگاری خوبی داشت. رنگ موها و چشم ها، مدل موهای شخصیت ها همگی برایم جدید بود و به نظرم آن را زیباتر می کرد. همینطور داشتم میدیدم که یکی از شخصیت های اصلی ناگهان چشمانش اندازه ی یک نقطه، کوچک شد. جا خوردم و از حالت صورت بامزه ای که شکل گرفته بود ریز خندیدم. آنقدر محو تماشا بودم که گذر زمان را متوجه نشدم. آن بیست و سه دقیقه خیلی زود تموم شد و من هم به صورت جدی وارد دنیای انیمه شده بودم!
همان شب تمام شش قسمت منتشر شده را یکی پس از دیگری دانلود کردم و یکسره به تماشای تک تکش نشستم. بعد از تمام شدن آن شش قسمت، هول و ولع عجیبی برای دیدن ادامه اش که هنوز منتشر نشده بود داشتم. با خودم گفتم:
- خیلی خفن بود. واقعا از همه چیزش خوشم اومد. داستانشم برام تازگی عجیبی داشت.
آن موقع هیجان بالای جالبی بهم القا شده بود. تصمیم گرفتم چند انیمه ی دیگر دانلود کنم و شاهد منطق های عجیب سیرهای داستانی باشم.
اینطوری بود که من وارد دنیای خانمان سوز و صد البته باحال انیمه شدم...
نوجوانان که در حال هویت یابی و درک و مدیریت افکار و احساسات خود هستند، گروهی آسیب پذیر برای دیدن انیمه ها محسوب می شوند. زیرا انیمه ها دارای مبالغه های احساسی شدید بوده و مخاطب را برانگیخته ی احساسی می کنند و چون نوجوانان عموما نحوه ی روبرو شدن با این برانگیختگی احساسی را ندارند، عموما با روش های نادرست، احساس خود را بروز می دهند. به طور مثال، یک انیمه ی اکشن که حاوی خشونت های بالایی است، ذهن مخاطب نوجوان را بیش از پش درگیر صحنه های اکشن خود می کند و مخاطب، آهسته آهسته در افکار خود پریشان می شود.
پ.ن.1: تمامی اسم های به کار برده شده در این داستان غیر واقعی بوده ولی ممکن است حاوی ارزش افزوده باشد.
پ.ن.2: در این مجموعه داستان ها سعی می کنم نقد هایی که بر انیمه ها دارم و تاثیراتی که از آنها گرفتم را به صورت داستانی بیان کنم.
پ.ن.3: شما هم اگه از انیمه خاطره یا نقدی دارید، خوشحال می شوم بیان بفرمائید.
قسمت های دیگر این مجموعه:
