امروز صبح همینطور که کلافه از تیک تاک ساعت، موبایل به دست داشتم در اینترنت گشت میزدم تا تشنگی سیراب ناپذیرم را ارضا کنم، چشمم به وبلاگ شاهین کلانتری افتاد.
ناخودآگاه نام اورا لمس کردم و وارد وبلاگش شدم؛ همچون گنجشکی تشنه از این مطلب به آن مطلب و از این صفحه به آن صفحه میپریدم، تا این که مقصود شاهین را فهمیدم.
میخواست به من بگوید که باید بخوانم و بنویسم.
مثل فنر از جا پریدم و لباس پوشید و به کتابخانه عمومی (+) رفتم؛ سریع ثبت نام کردم و با ولع وارد کتابخانه شدم.
چنان کتاب ها را با ولع ورق میزدم که گویی به سرچشمه دانش رسیده بودم.
هرطور بود دوتا کتاب انتخاب کردم و مثل باد به خانه آمدم.
از شاهین خوانده بودم(!!) که برای پیشرفت در نویسندگی باید روزانه برون ریزی ذهنی کرد،(+) به همین خاطر یک فایل ورد باز کردم و شروع به نوشتن کردم، هنوز پانصد کلمه ننوشته بودم که یادم آمد که باید وبلاگ نویسی هم کنم.
فی‌الفور ویرگول را جستجو کردم و بداهه این پست را نوشتم و هوا کردم.
زین پس بیشتر برایتان خواهم نوشت(!!)
موفق باشید
