تحلیل و نقد نقاشی"گیتاریست" اثر پابلو پیکاسو

تحلیل و نقد نقاشی"گیتاریست" اثر پابلو پیکاسو
این اثر را پیکاسو در 1903 کشیده است زمانی که در اسپانیا زندگی میکرد و بعنوان دوره ی آبی معروف است زیرا او از رنگ آبی برای سوژه ی فقر و غم وناراحتی استفاده میکرد.

بررسی این اثر با اشعه ی مادون قرمز نشان میدهد که سه تصویر دیگر نیز در آن به چشم میخورد:یک پیرزن،یک حیوان و یک زن جوان.بهمین دلیل عده ای معتقدند که چون پیکاسو پول لازم برای خرید پالت نداشت ابتدا این سه نقاشی را کشیده بود و بعد نقاشی گیتاریست را روی آنها در آورد.


با دقت به این نقاشی در میابیم که یک پیر مرد نا بینا در این تصویر در حال نواختن گیتار است.تصویری که فقط گیتار در آن به رنگ آبی نییست و میشود فقر و غم را در این تصویر به وضوح مشاهده کرد.

تصاویری که توسط اشعه ی مادون قرمز مشاهده شده اند بطور کامل سه تصویر دیگر را نشان میدهند که در پایین نشان میدهد.

تفسیر روانکاوانه
نقاشی "نوازنده گیتار" اثری نمادین از کوبیسم تحلیلی است که مردی مسن را با گیتار به تصویر می‌کشد. این فیگور به طور انتزاعی و با استفاده از اشکال هندسی و خطوط شکسته ترسیم شده است که به تفسیرهای روانکاوانه متعددی از این اثر دامن می‌زند.
تجزیه هویت:
یکی از بارزترین مضامین در "نوازنده گیتار"، تجزیه هویت است. پیکاسو با به تصویر کشیدن فیگور به صورت قطعات مجزا، حس انقطاع و گسستگی را القا می‌کند. این امر می‌تواند بازتابی از کشمکش‌های درونی پیکاسو با هویت خود به عنوان یک هنرمند و یک فرد در دنیایی باشد که دائماً در حال تغییر است.
علاوه بر این، فقدان هرگونه جزئیات واقع‌گرایانه در چهره نوازنده، حس ناشناخته بودن و بیگانگی را القا می‌کند. این موضوع می‌تواند به عنوان انعکاس عدم اطمینان پیکاسو از جایگاه خود در جهان و جستجوی مداوم او برای معنا و هویت تفسیر شود.
اضطراب و تنش:
فضای کلی نقاشی آغشته به اضطراب و تنش است. خطوط شکسته و زاویه دار، رنگ‌های تیره و پالت محدود، حس آشفتگی و ناآرامی را در بیننده ایجاد می‌کنند. این امر می‌تواند بازتابی از اضطراب‌های درونی پیکاسو در مورد مسائل مختلفی مانند مرگ، پیری، خلاقیت و جایگاهش در جامعه باشد.
گیتار، که تنها وسیله قابل تشخیص در نقاشی است، اغلب به عنوان نمادی از تسلی و خودبیانگری تفسیر می‌شود. با این حال، در این اثر، گیتار به نظر می‌رسد که به طور نامناسبی در دستان نوازنده چنگ زده شده و حس ناتوانی و ناامیدی را القا می‌کند. این امر می‌تواند نشان‌دهنده تردیدهای پیکاسو در مورد توانایی خود در برقراری ارتباط با دیگران و یافتن معنای زندگی از طریق هنر باشد.
رابطه با پدر:
برخی از مفسران معتقدند که فیگور نوازنده گیتار نمادی از پدر پیکاسو است. رابطه پیکاسو با پدرش پیچیده و اغلب خصمانه بود و این می‌تواند در نحوه به تصویر کشیدن این فیگور در نقاشی منعکس شده باشد.
چهره نوازنده گیتار پیر و رنجور است و چشمانش به نظر می‌رسد که با غم و اندوه به دور دست خیره شده‌اند. این تصویر می‌تواند بازتابی از دیدگاه پیکاسو نسبت به پدرش به عنوان فردی شکسته و ضعیف باشد که نتوانست انتظارات او را برآورده کند.
علاوه بر این، گیتار می‌تواند به عنوان نمادی از قدرت و اقتدار پدر تفسیر شود. در دستان نوازنده، گیتار بی‌اثر و بی‌فایده به نظر می‌رسد، که نشان‌دهنده تمایل پیکاسو برای رهایی از سلطه پدر و یافتن هویت خود به عنوان یک هنرمند مستقل است.
خلاقیت و خودویرانگری:
با وجود لحن غم‌انگیز و مضطرب نقاشی، "نوازنده گیتار" را می‌توان به عنوان جشن خلاقیت نیز تفسیر کرد. استفاده پیکاسو از کوبیسم برای تجزیه و دوباره مونتاژ واقعیت، بیانگر تمایل او به کاوش در دنیای اطرافش به روش‌های جدید و بدیع است.
در عین حال، می‌توان این نقاشی را به عنوان بازتابی از تمایلات خودویرانگرانه پیکاسو نیز دید. نوازنده گیتار، با فیگور خمیده و نحیف خود، به نظر می‌رسد که در حال فرسایش و نابودی است. این امر می‌تواند به عنوان استعاره‌ای از مبارزه پیکاسو با اعتیاد به الکل، افسردگی و سایر شیاطین درونی تفسیر شود.