آقای میم از همان مذهبی‌های خیلی خوب بود، هر سال روضه می‌گرفت. تسبیح از دستش نمی‌افتاد. آقای میم اگر خانمی را درخیابان میدید نگاه می‌دزدید. آقای میم خودش را آدم خیلی خوبی می‌دانست. در مذهب آقای میم زن در پستوی خانه جای داشت. دختران را زود شوهر می‌داد که مبادا به راه غلط روند. روزی آقای میم باجناقش را به خاطر اینکه دخترانش دانشگاه می‌رفتند سرزنش کرد معتقد بود دختری که دانشگاه برود، زن زندگی نمی‌شود. سال‌ها گذشت، دختران آقای میم طلاق گرفتند. آقای میم سکته کرد. در مذهب آقای میم طلاق جایی نداشت.
این داستان می‌تواند برای همه ما کمی آشنا باشد، قشر مذهبی‌ای که خودش و روش زندگی خودش را قبول دارد و بقیه را به خاطر روش زندگی‌شان سرزنش می‌کند و بعضا بی‌دین می‌داند. راستش را بخواهید این قشر از مذهبیان را باید در دسته مذهبیان خود خاص پندار گذاشت. کسانیکه دیگران را به خاطر راه و روش زندگی‌شان سرزنش می‌کنند و دین‌داری را به شیوه خودشان قبول دارند. قشری که در بعضی احکام، حلال خدا را هم حرام می‌دانند. مذهبیانی که می‌توانند سرچشمه داعش و امثالهم باشند. داعش و گروه‌های افراطی، همگی با این ایده به میان آمدند که اسلام را با راه و روشی که از نظر خودشان درست است اجرا کنند. حالا شما می‌توانید مثل داعش سر ببرید و یا با روش خودتان افراد را از جامعه طرد کنید. ترکیبی به نام امر به معروف و نهی از منکر در اسلام وجود دارد .که امروزه از معنای حقیقی خود فاصله زیادی گرفته‌است. امر به معروف و نهی از منکر نیز شرایط خاص خودش را دارد و شامل سرزنش‌های روزانه نمی‌شود. ولی قشر مذهبی کنونی سرزنش را با نهی از منکر اشتباه می‌گیرد، درصورتیکه در سخنان ائمه نیز این کار، کاری ناپسند است. مانند حدیثی از امام صادق که در آن، افراد از سرزنش گناهکار منع شده‌اند.*در این حدیث افراد از سرزنش گناهکار منع می‌شوند. بر اساس همین حدیث، خود "عمل گناه" باید تقبیح شود. حالا امروزه با قشری رو به رو هستیم که نه گناه و عمل به گناه را بلکه عمل به احکام را درصورتیکه متفاوت با باور‌های آن‌ها باشد، سرزنش می‌کنند.
داشتن جامعه ی راهنما و عالم به احکام دین همیشه در اسلام سفارش شده‌است. اما آنکه هر گروهی ساز خودش را بزند، در هیچ کجا سفارش نشده‌است. اینکه برخی مذهبیون بیایند و روش خودشان را در تربیت فرزند،ازدواج ، حجاب، عزاداری و غیره به جامعه و اطرافیان تحمیل کنند و روش اجرای احکام خویش را مبنای دین‌داری قرار دهند، به راستی که فرق چندانی با داعش نخواهد داشت.
*کسى که مؤمنى را براى گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود.میزان الحکمة: ح ۱۴۸۵۴
