آدم کور رو دیدید؟ تاحالا دیدید که بتونه بِدَوِه؟ من که ندیدم! بطور کلی تعداد حواس کمتر منجر به یه جور محدودیت واسه اون شخص میشه و فعالیت او رو کمتر و محدود تر می‌کنه.
حالا کسی که بی‌حسه و بی‌تفاوته رو درنظر بگیرید؛ هیچ جوره نمیشه که بتونی به چیزی یا کاری درگیرش کنی. اگر بهش توجه کنی و محبت کنی، اصلا نمی‌فهمه. حتی اگرم بخوای ناراحتش کنی، بازم به این راحتیا نمیشه.
این جور بی‌تفاوتی و بی‌ملاحظگی کم کم با گذشت زمان منجر به حالتی شدید تر به اسم بی‌لذتی(Anhedonia) میشه. نمی‌دونم اون بی حسیه هست که محدودت می‌کنه یا که محدودیت هست که بی حست می‌کنه! اما می‌دونم که این دوتا همدیگه رو تقویت می‌کنن.
اگر این حالت به درستی بهش توجه نشه و درمان نشه و بجای کم رنگ شدن با گذشت زمان تقویت شه، ممکنه به شکل درختی سمّی و بزرگی تبدیل شه که از کودکی و تجربه های اون ریشه گرفته و شاخ و برگ هاش میتونه تا آخر عمر اون شخص رشد کنه و موندگار بشه و هر روز جدانشدنی تر از دیروزش شه!
سقوط‌در‌چرخه‌ای‌بی‌پایان(Falling_Into_An_Infinite_Loop)
