من راستش هیچوقت نخواستم به شخص خاصی حمله کنم، بجز تا الان.
خب راستش یه وقتایی از آدمایی که خیلی دوست دارن همه چیز دقیق و کامل باشه بدم میاد. حالا چرا بدم میاد؟
بگذارید از یه مثال شروعش کنم. مثلا تاحالا واسه خودم خیلی پیش اومده که چند تا عدد ساده رو با ذهن خودم جمع نزدم چون بزرگترهای نازنینم واسه اینکه ازم خواسته بودن که دقیق و بدون حتی یک درصد خطا باشه، رفتم سراغ ماشین حساب. خب اینجا من نه تنها اعتمادم رو از خودم از دست دادم، بلکه توانایی حساب و کتابم رو داغون و ضعیف کردم.
عملا اگه بجای عدد ۲۶۵، عدد ۲۶۶ به دست بیاری اتفاق خاصی واسه کسی نمیفته، ولی خب فقط این نیست، خیلی از کارهایی که میتونستم بکنم رو بخاطر اینکه شاید حس کردم که دقیق و درست و بدون نقص نمیتونم انجامش بدم، کلا انجامش ندادم. حس میکنم این طرز فکر جامعه ست. شایدم نباشه ولی حداقلش میشه گفت یه جور هذیان جمعی هست؛ که هرکسی فکر میکنه بقیه اینطور توقعی دارن و همچنین بقیه هم همچین توهمی راجع‌به او دارن.
خلاصه...نمیدونم
سقوط‌در‌چرخه‌ای‌بی‌پایان (Falling_into_An_infinite_Loop)
