اگه فردا بی‌من شروع شد

اگه فردا بی‌من شروع شد، اگه بودی دیدی نبودم
اگه دادی شنیدی همونم، از سیگارت دودی دیدی همونم
اگه بادی درختارو رقصوند
پیچید تو بند و رختا رو رقصوند
خنک شد گونه‌های خیست
لاله‌های گوشت
شونه‌های تیزت
اومدم عطر موهاتو بدزدم
آخرین عکس نگاتو بدزدم
بخند خنده‌هات خوبه برام
اومدم کوه غماتو بدزدم
تو منو ندیدی و دیدم تورو
از هر مسیری رسیدم تورو
تا همین دیشب تموم عمرم توی رویاهام بوسیدم تورو
اگه فردا بی‌من شروع شد
همون آدم قبلی بمون
با کولی برقص با اهلی بخون
رام نشو وحشی بمون
اگه فردا بی‌من شروع شد
مثه تموم دیروزای بی‌من
رام نشو
اشک نریز
غصه نخور
قوی بمون
فقط یه دفعه دیگه موهاتو همونقدری کن که دوس داشتمشون
بعدش بازم به میل خودت، از اینم کوتاه‌ترشون کن
من همون یه تصویر رو شعر نوشتم تا خواب ابد
این یکی‌ام می‌کارم تو صخره‌ی سینم از آغاز ابد
گرمه بازار زمستون
سکه شده کار زمستون
سلام خرگوشای چاق رو به آدم برفیای بی‌دماغ برسون
لقمه بگیر واسه بچه‌ی کار
از آذوغه‌های فصل شکار
از شونه‌ی چوبه‌ی دار یه شرم بردار بگیر جلو قلب تزار
من هرچی بگی کم بلدم جز غم
هرچی بگی غم بلدم
نفرت و خشمم یکم بلدم
چیکارت کنم؟ دیدم، غلطم
نشونی کلید زندون تنمو میذارم تو آخرین صفحه‌ی سپید
یه پوست رنگی حیاط دست نزنی، دل سیاه پاییز زیر برگ بنوس
که فردای بی‌منو لا چین‌چین دامن تماشایی شدنت می‌رقصی
بزن
که امضای حضورت امروز نیست، از فردا که بودی یه حرفی بزن
گلی که قطار انداخت زیر پل، تو رودخونه خواب به موت بزنش
تو غروبت طلوع یه جای دیگه بود، یه دروغ ناب اگه خوب بگنش
ریل تنمو پیچ کردی رو زمین، که خورشیدت کنه مرز و مکان
این نردبون افقی می‌خواست تو غروب بهت برسه، از ترس زمان
هی قطار رو سریعتر هل دادمش هی، نسبیتی به دادم نرسید
زمین قورتت داد شب منو برد، اگه فردا کسی صدام رو نشنید
اگه فردا بی من شروع شد
داد خیابونو من شنیدی
دود سیگارتو من میدیدی
نور نتابونی رو شب میبینیم
قصه نرسیدن ما چه خوشگلتره از همه‌ی رسیدنا
کشیده به خواب کنار تو زد دست سنگین و زشت دیدنیا

بن

از طرف من بخونید، بعد از من بخونید
از دل من بخونید...