"صبحانه با زرافهها" فیلم سینماییای که نشد در پرده سینما ببینمش.
شاید توفیقی بود که تونستم در خانه اون رو ببینم. توفیق رو از این جهت گفتم که شاید فضای صمیمی خانه و فضای صمیمی فیلم سینمایی، توامان باعث ایجاد لذت بیشتری از دیدن اون شد.
یک مساله اجتماعی مهم در این روزهای جامعه ما به گونهای شیک عنوان شد که مخاطب، خودش مطلب رو گرفت.
حضور بازیگران درست از قبیل:
بهرام رادان، که شاید یکی از بهترین نقشها و نقشی غیرتکراری از خودش رو به اجرا گذاشت.
هوتن شکیبا، با بازی زیرکانه و صمیمی مخاطب رو میخکوب کرد. البته رقاص بینظیری هم بود.
بیژن بنفشهخواه و عزت نفس بالاش در کنار ستارههای سینما.
و پژمان جمشیدی که باعث شد یک اکیپ ۴۰ ساله، خیلی شیکتر به نمایش دران و قابل لمستر باشن.
در انتها، سروش صحت، که شاید اینبار واقعا بیشتر از همیشه دوستش داشتم. بیشتر از "کتابباز" و بیشتر از "اکنون"
دقیقا مشخص بود که برای این کار وقت گذاشته و نگاه عمیقتری رو آورده به سینمای ایران.
من تماشای "صبحانه با زرافهها" رو پیشنهاد میکنم.
