این عکس را عکاس معروفی به نام جوزف کودلکا از مرکز شهر پراگ در آگوست 1968 و در دومین روز از اشغال شهر توسط ارتش شوروی گرفته است .
منجمد شدن زمان با نمایش ساعت و خیابان اصلی شهر در زمانی که بنا به قاعده باید پراز جمعیت باشد .
مردم در شهر حضور دارند ولی برای آنکه احتمال حمله به معترضین توسط ارتش شوروی را میدهند با یکدیگر قرار میگذارند که راه پیمایی واعتراضی در آن ساعت انجام نپذیرد تا بهانه ای برای قتل عام وجود نداشته باشد .
هر چند که یک جنبه این عکس بوضوح نمایش ترس هست ولی داستان این عکس برای بیننده ای که نیم قرن بعد آن را میبیند زیباست . خیال تماشاگر میتواند قلب های بیشماری که پشت درهای بسته ، نگران برای جان عزیزان و حفظ کشورشان میتپند را در ذهن تداعی کند . تصور هیجان عکاسی که بر ترس درونی اش غلبه میکند و بعد از گرفتن عکس فرار میکند و درست قبل از دستگیری به سرعت حلقه فیلم ها یش را به دوستش میسپارد ، جذاب است .
این حقیقت تلخ میباشد ولی واقعیت جز این نیست که بخش عظیمی از جذابیت های این دنیا ریشه در رنج دارند.
مریم پژمان
