دعای عرفه از زیباترین دعاهاست که به نظرم زیبایی‌هاش مغفول مونده. شاید چون طولانی است و عموما تلاش می شه در یک بازه زمانی یکی دو ساعته در روز عرفه خونده بشه و کمتر به معنای دعا توجه میشه.
درحالیکه دعای خوب رو میشه در زمان‌های دیگر هم با آرامش و تامل خوند و چون فهمیدن معنا و ارتباط قلبی مهمتره پیشنهادم اینه که دست کم یکبار ترجمه فارسی رو بخونیم.
در این مطلب، بخشهایی از این دعا رو با ترجمه آقای مسعود ریاعی گزینش کردم؛ به امید اینکه حال خوب این دعا رو با شما تقسیم کنم.
الهی! چقدر تو به من نزدیکی و چقدر من از تو دورم.
چه مهربانی به من، پس این چیست که مرا از تو مهجور نموده است؟
الهی! تفکر من در آثار تو موجب دوری از دیدار ناب است؛ پس مرا به خدمتی بگمار که باعث رسیدنم به تو باشد.
آدمیان چگونه می‌توانند چیزی را به عنوان دلیل وجود تو آورند درحالیکه خود آن وجود نیازمند توست.
آیا چیزی پدیدارتر از تو وجود دارد تا بتواند واسطه ظهور تو گردد؟ مگر تو نهانی که نیاز به دلیل داشته باشی؟ مگر تو دوری که بخواهند به واسطه آثار به تو رسند؟
الهی! چه دارد آنکه تو را ندارد و چه ندارد آنکه تو را دارد؟
الهی! کسی که حتی خوبی‌هایش بدی است، چگونه می‌شود بدی هایش بد نباشد
و کسی که حقیقت گویی‌هایش صرفا ادعاست، چگونه می‌شود که ادعاهایش ادعا نباشد؟
الهی! حکم تو نافذ و خواست تو چیره است و جای گفتگویی برای کس نگذاشته است.
این بخش شکرگزاری دعا به نظرم بسیار زیباست؛ مخصوصا اگر اصل فایل صوتی رو گوش بدید که لینکشو پایین مطلب گذاشتم.
خدایا! اکنون زیان و سختی بیش از عافیت و خوشی برایم نمایان گشته است
خدایا! من به حقیقت ایمانم،
به عزم یقینی ام،
به توحید خالص ام،
به باطن نادیدنی ضمیرم،
به پیوستگی جریان نور دیده ام
به خطوط پیشانی‌ام،
به مجرای تنفس‌ام،
به نرمه های بینی‌ام،
به پرده لرزان گوشم
به دو لبم که باز و بسته شوند،
به حرکات الفاظم و گردش آرواره‌ام،
به ریشه دندانهایم،
به فهم و درکی که از مزه ها دارم،
به بار فکری مغزم، به حنجره ام،
به سیه چال سینه ام،
به شریان های قلبم،
به آویزه پرده دلم،
به پاره های گوشه و کنار جگرم،
به میان و خمیدگی های دنده هایم،
به گودی های مفاصلم و بند اعضایم،
به سرانگشتانم،
به گوشتم، به خونم،به مویم، به پوستم، به عصب و پی و استخوانم،
و مغزم و رگ‌هایم و همه اعضایم،
و هر آنچه از زمان کودکی بر من روییده،
و آنچه زمین از من کاسته
و به خوابم، به بیداری ام
به سکونم، به حرکات رکوع و سجودم
شهادت می دهم
که اگر بخواهم و با تمام وجود در همه دورانهای عمرم تلاش کنم و زندگی ام وفا کند تا شکر یکی از نعمت هایت را بگویم، نتوانم جز به منت خودت که لازمه آن شکر ابدی دیگر است و ستایش نوین و ریشه دار.
پیشنهاد می کنم اگه فرصت کردید صوتی که در این لینک وجود داره و گزیده‌ای زیبا از ترجمه دعاست رو گوش کنید.
(نمی‌دونم چرا نسخه صوتی برای خود پست آپلود نشد?).
