مدتی بود در شبکه های اجتماعی مخصوصا توییتر، نوشته ها و مطالبی مربوط به شیوه رفتار افراد در وسایل حمل و نقل عمومی به چشمم میخورد. همه این تصاویر و پیام ها، تصویر بهتر و زیباتری از چیزی که هر روز با اون در مترو تهران مواجه می شیم رو به ما نشون میداد. در نتیجه سطح توقع بالا می رفت.
در نتیجه دیدن این تصاویر تصمیم گرفتم به جای انتشار مجدد اونها و بیان توقعات جدید خودم به این فکر کنم که آیا ما برای پیاده سازی چنین تصاویر به نظر زیبایی، آیا زیرساخت لازم رو داریم یا خیر؟!
تصویر اول: صف ایستادن
در صورتی که شما هم مثل من مسیر ها و ایستگاه های زیادی در مترو تهران رو دیده باشید و فضای موجود رو با فضایی که در این تصاویر دیده میشه مقایسه کنید، متوجه تفاوت فضای در اختیار افراد خواهید شد. اگر ما تمایل داریم تا فرهنگ صف ایستادن و احترام به حق یکدیگر رو داشته باشیم، نیاز داریم تا فضای در اختیار افراد برای در صف قرار گرفتن خیلی بیشتر از چیزی باشه که الان هست.
بدون در نظر گرفتن این شرایط و زیرساخت موجود، اعتراض به وضع فعلی کار خیلی راحتی هست. و این اعتراض به سمت افراد هدف گرفته میشه در صورتی که افراد در صورت صف ایستادن به این شکل مانع عبور سایرین خواهند شد.
در صورتی که بخوایم ایستگاه های موجود رو اصلاح کنیم و فضا های بیشتری ایجاد کنیم که ارزش آنچنانی هم ایجاد نخواهد کرد، باید یک دستگاه مته بزرگ تر وارد تونل های مترو کنیم و به اصطلاح، فضای مترو رو زیاد کنیم و تمامی دستگاه های موجود را دوباره نصب کنیم و این کاری هست که هزینه بسیار زیادی خواهد داشت.
مورد دوم: پله های برقی
بارها شنیدیم که از بلندگو اعلام می شود که روی پله های برقی راه نروید و یا ندوید. در صورتی که به ویدیو های مترو در کشور های مختلف توجه کنید. قانون اولیه رانندگی در سایر بخش های عبور و مرور هم اجرا میشه. یعنی حرکت از راست.
در زمان حرکت به صورت پیاده در فضا های عمومی و همینطور در زمان استفاده از پله های برقی از راست حرکت کردن، و سبقت از چپ، قوانین اصلی هستند. یعنی در پله های برقی افرادی که نمی خوان روی پله سریع تر حرکت کنند، در سمت راستی می ایستند و در سمت چپ فضای آزاد برای حرکت و راه رفتن روی پله ها وجود دارد.
پس بنابراین از پله های برقی با کیفیت استفاده می شود تا مجبور نباشیم به افراد بگیم که روی پله های برقی راه نروید.
مورد سوم: عجله در مترو برای رسیدن به قطار (بدون عکس)
چرا افراد برای رسیدن به مترو انقدر عجله می کنند؟! خب این سوال جواب های زیادی داره، و یکی از این جواب ها این هست که اونها نمیدونند که قطار بعدی کی خواهد رسید و آیا اصلا به موقع خواهد رسید؟!
در کشور های دیگه برای این موضوع اپلیکیشن مترو وجود داره که علاوه بر نقشه مترو و اسم ایستگاه ها، به ما میگه که قطار بعدی کی خواهد رسید.
حرف آخر من درارتباط با این موضوع این هست که، سوال و جواب کردن خیلی راحته، اما انجام هر کدوم از تغییر های مورد نیاز سخت هست، چه تغییراتی که ما باید در رفتار های خودمون در محیط وسایل نقلیه عمومی ایجاد کنیم و هم امکاناتی که این بخش ها برای ما ایجاد کنند.
همه چیز نیازمند فرصت، هزینه و راهکار صحیح هست
موفق باشید
