اون تغییری باش که دوست داری در عالم ببینی.
برای دیگران همون کسی باش که دوست داری، برای تو باشه.
با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری با تو رفتار بشه.
در مورد دیگران طوری حرف بزن که دوست داری در مورد تو حرف بزنن.
توی زندگی دیگران همون معجزه ای باش که دوست داری تو زندگی خودت ببینی؛ بگو، بخند، بگذر.
و با خودت همونطوری حرف بزن که با کسی که عاشقشی حرف میزنی.
کلیدی که توی جیبت داری و به قفل خونه خودت نمیخوره، شاید به قفل خونه کسی که کلیدش گم شده بخوره و بازش کنه. دریغ نکن.
ساده باشید، معمولی. و این لعاب تهوع آور تمدن و روشنفکری و کلاس و فرهنگ را با آب و صابون بشویید. خود خرتان باشید. بلند بلند بخندید، روی سرامیکهای کف پاساژهای لوکس بالای شهر بدوید و سر بخورید، تی شرت تاریخ گذشته تن کنید با مارک خیاط خانه حسن خشتک، با صدای بلند شهرام شبپره گوش کنید و فریاد برنید، بستنی قیفی لیس بزنید تا نوک دماغتان هم سفید شود. اصلا کجا نوشته همه باید شیک باشند و مجلسی؟ دنیا به دیوانه هوا خوب کن نیاز ندارد؟
به قول خاله ام: پیرهن ساده با هر شلواری ست میشه حتی اگه گونی تنت باشه.
