مهر آشیان

زنها چون برایشان سخت است مدام نامشان را عوض کنند، موهایشان را رنگ می‌کنند.

چون سخت است دست‌خطشان را شکسته کنند، ناخنهایشان را لاک می‌زنند.

و چون نمی‌توانند به تمام زبانهای زنده دنیا مسلط شوند، رنگ لبهایشان را عوض بدل می‌کنند.

زنها یک نفر آدم که نیستند.
زنها آلبومهای بی برگی هستند که خاطره‌ها را روی جلدشان می‌چسبانند.

°

گاهی اوقات فکر می‌کنم رنگ موی عسلی کشف اگر نمی‌شد، آدم نان خشکش را در چه باید می‌زد تا شیرینش کند؟

یا رنگ موی ماسه‌ای اگر نبود، موجهای برخواسته از غمباد دل آدم، سرشان را کجا می‌خواستند بکوبند؟

موهای زنان، مشکی به رنگ شبق هم میشود برای اینکه شب، رازدار و سرّ پوش است.