آدم ها را باید نیمه شب دید ...
باید در تنهاییِ شان جستجویشان کنی ....
باید آهنگ های کنار دریایشان را گوش بدهی ...
باید آنها را در فکرهایشان جستجو کنی ....
باید شب ها صدای گرفته از بغضشان را گوش کنی ...
آدم ها را فقط از خنده هایشان قضاوت کردیم ،
بعد هم چشمانمان را بستیم ، گفتیم : دردی ندارد ، سرحال است ، خوش به حالش ...
