مسیر زندگی

یه وقتایی احساس میکنم که خوابم، شایدم افراد دیگه‌ای مثل من فکر کنن، شایدم همه‌ی ما آدما در یک خواب طولانی هستیم، شایدم بازیگرای این دنیاییم

ما آدما به دنیا اومدنمون دست خودمون نبوده، در بزرگ شدنمون هم هیچ نقشی نداشتیم و در آخر هم نمیتونیم جلوی مرگمون رو بگیریم انگار بدنمون متعلق به یکی دیگه‌س شایدم باشه، مثل یه بازیگر بعد از ایفای نقشمون دیگه از مقابل دوربین و دیدگان همه میریم کنار

نمیدونم هدف اصلی ما آدما چیه، دانشگاه، شغل، ازدواج، یا چی آیا شادی‌هامون دائمیه، چرا بعد از رسیدن به اهدافمون بازم ناراحتیم، شاید علتش بی ارزش بودن دنیا و اهدافمونه

تنها چیزی که مطمئنم اینه که یه خبرایی هست، چونکه همه این دنیا رو رها میکنن و به اون سمت میرن، چون اگه خبری نبود هیچکس از این دنیا نمیرفت

شایدم دارم اشتباه میکنم

۲۵ مهر ۱۴۰۴ بمونه به یادگاری