دوستان این مطلب از منبع زیر برداشته شده است : https://twitter.com/MehdiMohraz
در سال 1990 در شرق آمریکا راننده اتوبوسی به اسم جان ورد برای یک آسایشگاه روانی کار می کرد.
جان ورد یک روز مامور شد تا تعداد 20 بیمار روانی را از آسایشگاه به آسایشگاه دیگه ای انتقال بده.
در مسیر راه آسایشگاه بعدی به علت تشنگی تصميم ميگيره برای دقايقی از اتوبوس پياده بشه و نوشيدنی بنوشه.
اما به تصور اینکه بيماران روانی هرگز قادر به فرار نیستن خارج میشه.
بعد از نوشيدن كمی ابجو ، باز به اتوبوس برمیگرده اما متوجه ميشه تمام بيماران از اتوبوس فرار كردن.
بعد از این اتفاق اون میدونست اگه رئيس آسايشگاه متوجه اين اتفاق بشه كارش رو از دست میده و عواقب خیلی سنگینی براش داره ، اما تصميم به كار عجيبی میگیره.
با اتوبوسش به نزديک ترين ايستگاه اتوبوس ميره و تعدادی مسافر سوار ميكنه تا اينكه به تعداد بيست نفر برسه.
سپس اونها را به مقصد ميبره و به مامور اسايشگاه مقصد تحویل میده و میگه اينا همون مريض هایی هستند كه قرار بود منتقل بشن اما مواظب باشيد چون انقدر مريضيشون شديده كه فكر ميكنن روانی نيستن و ادای آدم های معمولی رو در ميارن.
اين بيست نفر دو ماه در آسايشگاه ، اشتباهی بستری ميشن تا اينكه مشخص ميشه اونها بيمار نيستن.
اما جالبه بدونید از اين بيست نفر تنها 5 نفر سالم ميمونن و مرخص ميشن و بقيه در آسايشگاه به علت انواع بیماری های روانی وحشتناک بستری میشن و بعضی هاشون خودکشی میکنن.
در نهایت راننده خاطی دستگير شد و آسايشگاه به علت رعایت نکردن قوانین جابجایی نيز جريمه شد اما در اون سال جرم و جنايت 10% افزايش پیدا کرد!
در طول 4 ماه بعد نيز تنها تعداد اندكی از افراد فراری دستگير شدند.<br/>
