بعضی‌وقت‌ها که دنبال آلبوم قدیمی‌مان می‌روم، خدا را شکر میکنم که از آن لحظات شیرین در قابی از خاطراتمان ثبت شده است؛ اما خب گاهی هم به این فکر میکنم پس چرا بعضی از ان خاطرات جذاب کودکی‌مان ثبت نشده؟ یعنی احتمال فراموش کردنشان چقدر است؟ دلم می‌گیرد وقتی فکر میکنم از لبخندهایشان عکسی ندارم یه عکس واضح فقط و فقط از افرادی که دوستشان دارم و لبخندهای شیرینشان، فقط آوخ که کاش میتوانستم از کسانی که حال هم نیستند عکسی بگیرم... .
با موضوع: داستان عکسی که کاش گرفته بودم، اما… .
