باز هم ماه ذی‌القعده آمد.
ماهی که در اولین روزش، میلاد پر سعادت بانویی‌ـست از اهل بهشت!
خواهر گرامیِ بابای آهوها!
آری ایشان حضرت معصومه (س) هستند.
کسی که برای دیدن برادرش، از زادگاهش به شهری آمد که مردمانش در آنجا برای برادرش، همان امام رضا(ع) جانشان را میدادند.
آن بانوی بزرگواری که در سختیِ راه ، بیمار شد و در فصل جوانی ، گرفتار مرگ شد.
دیدن برادرش، رضا(ع) به جانش ماند!
اکنون این روز ، یعنی اول ذی‌القعده دهه کرامت شروع می شود و تا یازدهم ذی‌القعده که روز میلاد امام رضا(ع) هست می گویند، روز دهه کرامت.
نمی دانم چرا وقتی نام امام رضا(ع) را می شنوم دلم پر می کشد به سوی آن حرم زیبای طلایی رنگ!
به آن شهری که ، من به مردمانش حسادت میکنم. آری میدانم حسادت بد است اما تقصیر خودم نیست.
حسادت میکنم به آنها که در همه حال، می روند حرم! اصلا به آن کبوترها حسادت میکنم!
خوشبحالشان!
گاهی آرزو میکنم کاش من هم یکی از آن کبوترها می بودم تا به هرکجای حرم پرواز میکردم و حرفهایم را به بابای آهوها میزدم.
دهه کرامت مبارک.
#میم_عین🍃
