ذهن آگاهی شکلی از مراقبه[1]است که ریشه در تعالیم و آئین های مذهبی شرقی خصوصاً بودا[2]دارد (اوست[3]، 2008). کابات – زین[4]ذهن آگاهی را توجه کردن به شیوه ای خاص، هدفمند، در زمان کنونی و بدون قضاوت و پیشداوری تعریف کرده است (به نقل از سگال، ویلیامز و تیزدل[5]، 2003). مارشا لینهان[6](1993) برای اولین بار به ضرورت گنجاندن ذهن آگاهی به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی درمان های روانشناختی تأکید کرد. ذهن آگاهی به رشد سه کیفیت خودداری از قضاوت، آگاهی قصدمندانه و تمرکز بر لحظه کنونی در توجه فرد نیاز دارد که توجه متمرکز بر لحظه حال، پردازش تمام جنبه های تجربه بلاواسطه شامل فعالیت های شناختی، فیزیولوژیکی یا رفتاری را موجب می شود. بواسطه تمرین ها و تکنیک های مبتنی بر ذهن آگاهی فرد نسبت به فعالیت های روزانه خودآگاهی پیدا می کند، به کارکرد اتوماتیک ذهن در دنیای گذشته و آینده آگاهی می یابد و از طریق آگاهی لحظه لحظه از افکار، احساسات و حالت های جسمانی بر آنها کنترل پیدا کند و از ذهن روزمره و اتوماتیک متمرکز بر گذشته و آینده رها می شود (سگال و همکاران، 2002؛ رای و ساندرسون[7]، 2004). در ذهن آگاهی، فرد در هر لحظه از شیوه ذهنی[8]خود آگاه می شود و پس از آگاهی روی دو شیوه ی ذهن، یکی انجام دادن[9]و دیگری بودن[10]، یاد می گیرد ذهن را از یک شیوه دیگر حرکت دهد که مستلزم آموزش راهبردهای رفتاری، شناختی و فراشناختی ویژه برای متمرکز کردن فرایند توجه است (سگال و همکاران، 2002).
[1] . Meditation
[2] . Buddhism
[3] . Ost
[4] . Kabat – Zin
[5] . Segal, Williams & Teasdal
[6] . Marsha Linehan
[7] . Rygh & Sanderson
[8].Mental Gear
[9] . Doing
[10] . Being
درمان های مبتنی بر ذهن آگاهی بواسطه این که به هر دو بعد جسمانی و ذهنی می پردازد دارای اثر بخشی بالایی برای درمان برخی اختلالات بالینی و بیماریهای جسمانی گزارش شده است. در دو دهه اخیر تعداد زیادی از مداخلات و درمانهای مبتنی بر ذهن آگاهی ظهور کرده اند (بائر[1]، 2006)، که از آن جمله می توان به دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی[2](کابات زین 1990 ؛ 2003) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی[3](MBCT) (ویلیامز، کولار،رگر و پیرسون،2002) اشاره نمود که روی تمرین های نشستن، مراقبه قدم زدن و برخی تمرین های یوگا[4]تأکید می کنند. این مداخلات شامل تمرین توجه متمرکز، که در آن فرد توجه خود را روی یک محرک خاص همچون تنفس، احساس های بدنی و غیره در طول یک دوره زمانی خاص متمرکز می کند و برای این کار از تکنیک های آرام بخش ذهنی و جسمی و فنون شناخت بهره می گیرند (کران[5]؛ 2009).
[1] . Baer
[2] . Mindfulness – Based Stress Reduction (MBSR )
[3] . Mindfulness – Based Cognitive Therapy (MBCT )
[4] . Yoga
[5] . Crane
سرمایه روان شناختی یک حالت روانشناختی مثبت و رویکرد واقع گرا و انعطاف پذیر نسبت به زندگی است . سرمایه روانشناختی از چهار سازه امید[1]، خوش بینی[2]، تاب آوری[3]و خودکارآمدی[4]تشکیل میشود و هر کدام از آنها به عنوان یک ظرفیت روان شناختی مثبت در نظر گرفته میشوند، مقیاس اندازهگیری معتبر دارند، مبتنی بر نظریه و تحقیق و وابسته به حالت و قابلیت رشد هستند و به طور چشمگیری با پیامدهای عملکردی ارتباط دارند (لوتانز، یوسف و آوولیو، 2007).
امید، توانایی شخص برای هدف گذاری، تجسم مسیرهای لازم برای رسیدن به هدف ها و داشتن انگیزه لازم در جهت رسیدن به آن هدف ها است. خوش بینی به اسنادهای علّی مثبت اشاره می کند و روشی است که در آن افراد وقایع مثبت و منفی را تبیین می کنند و انتظار نتیجه مثبت دارند. تاب آوری، ظرفیت فرد برای پاسخ دادن و حتی شکوفا شدن در شرایط فشارزای مثبت یا منفی است؛ و خودکارآمدی به اطمینانی که افراد به تواناییهای خود برای انجام یک تکلیف خاص دارند، اشاره میکند (لوتانز، یوسف و آوولیو[5]، 2007). در حالی که پژوهشهای پیشین هر کدام از چهار حیطه تشکیل دهنده سازه سرمایه روان شناختی را به طور جداگانه از هم مورد بررسی قرار دادهاند، اما مطالعات مربوط به سرمایه روان شناختی این سازه ها را در ارتباط با یکدیگر می بیند و مشترکات این متغیرها را در نظر می گیرند (نورمن، آوی، نیمنیچت و پیجون[6]، 2010). به عبارت دیگر سرمایه روان شناختی یک سازه «مرتبه بالاتر[7]» در نظر گرفته میشود، به این معنی که این چهار متغیر با هم ترکیب میشوند و یک کل هم افزایی[8]را میسازند و انتظار میرود که کل سازه نسبت به تک تک متغیرهای تشکیل دهنده آن تأثیر بیشتری بر عملکرد داشته باشد. در واقع اصطلاح سرمایه روان شناختی به مفهوم این که « چه کسی هستید (خود واقعی)» و « چه کسی میخواهید بشوید (خود ممکن) » اشاره دارد و چیزی ورای سرمایه انسانی[9]« چه چیزی می دانم» و سرمایه اجتماعی[10]« چه کسانی را می شناسم» است. (لوتانز، لوتانز و لوتانز، 2004).
[1] - hope
[2] -optimism
[3] - resiliency
[4] - self- efficacy
[5]- Luthans, Youssef, Avolio
[6]- Norman, Avey, Nimnicht& Pigeon
[7]- Higher order
[8] - Synergistic
[9] - Human capital
[10] - social captial
ذهن آگاهی شکلی از مراقبه[1]است که ریشه در تعالیم و آئین های مذهبی شرقی خصوصاً بودا[2]دارد (اوست[3]، 2008). کابات – زین[4]ذهن آگاهی را توجه کردن به شیوه ای خاص، هدفمند، در زمان کنونی و بدون قضاوت و پیشداوری تعریف کرده است (به نقل از سگال، ویلیامز و تیزدل[5]، 2003). مارشا لینهان[6](1993) برای اولین بار به ضرورت گنجاندن ذهن آگاهی به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی درمان های روانشناختی تأکید کرد. ذهن آگاهی به رشد سه کیفیت خودداری از قضاوت، آگاهی قصدمندانه و تمرکز بر لحظه کنونی در توجه فرد نیاز دارد که توجه متمرکز بر لحظه حال، پردازش تمام جنبه های تجربه بلاواسطه شامل فعالیت های شناختی، فیزیولوژیکی یا رفتاری را موجب می شود. بواسطه تمرین ها و تکنیک های مبتنی بر ذهن آگاهی فرد نسبت به فعالیت های روزانه خودآگاهی پیدا می کند، به کارکرد اتوماتیک ذهن در دنیای گذشته و آینده آگاهی می یابد و از طریق آگاهی لحظه لحظه از افکار، احساسات و حالت های جسمانی بر آنها کنترل پیدا کند و از ذهن روزمره و اتوماتیک متمرکز بر گذشته و آینده رها می شود (سگال و همکاران، 2002؛ رای و ساندرسون[7]، 2004). در ذهن آگاهی، فرد در هر لحظه از شیوه ذهنی[8]خود آگاه می شود و پس از آگاهی روی دو شیوه ی ذهن، یکی انجام دادن[9]و دیگری بودن[10]، یاد می گیرد ذهن را از یک شیوه دیگر حرکت دهد که مستلزم آموزش راهبردهای رفتاری، شناختی و فراشناختی ویژه برای متمرکز کردن فرایند توجه است (سگال و همکاران، 2002).
[1] . Meditation
[2] . Buddhism
[3] . Ost
[4] . Kabat – Zin
[5] . Segal, Williams & Teasdal
[6] . Marsha Linehan
[7] . Rygh & Sanderson
[8].Mental Gear
[9] . Doing
[10] . Being
درمان های مبتنی بر ذهن آگاهی بواسطه این که به هر دو بعد جسمانی و ذهنی می پردازد دارای اثر بخشی بالایی برای درمان برخی اختلالات بالینی و بیماریهای جسمانی گزارش شده است. در دو دهه اخیر تعداد زیادی از مداخلات و درمانهای مبتنی بر ذهن آگاهی ظهور کرده اند (بائر[1]، 2006)، که از آن جمله می توان به دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی[2](کابات زین 1990 ؛ 2003) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی[3](MBCT) (ویلیامز، کولار،رگر و پیرسون،2002) اشاره نمود که روی تمرین های نشستن، مراقبه قدم زدن و برخی تمرین های یوگا[4]تأکید می کنند. این مداخلات شامل تمرین توجه متمرکز، که در آن فرد توجه خود را روی یک محرک خاص همچون تنفس، احساس های بدنی و غیره در طول یک دوره زمانی خاص متمرکز می کند و برای این کار از تکنیک های آرام بخش ذهنی و جسمی و فنون شناخت بهره می گیرند (کران[5]؛ 2009).
[1] . Baer
[2] . Mindfulness – Based Stress Reduction (MBSR )
[3] . Mindfulness – Based Cognitive Therapy (MBCT )
[4] . Yoga
[5] . Crane
سرمایه روان شناختی یک حالت روانشناختی مثبت و رویکرد واقع گرا و انعطاف پذیر نسبت به زندگی است . سرمایه روانشناختی از چهار سازه امید[1]، خوش بینی[2]، تاب آوری[3]و خودکارآمدی[4]تشکیل میشود و هر کدام از آنها به عنوان یک ظرفیت روان شناختی مثبت در نظر گرفته میشوند، مقیاس اندازهگیری معتبر دارند، مبتنی بر نظریه و تحقیق و وابسته به حالت و قابلیت رشد هستند و به طور چشمگیری با پیامدهای عملکردی ارتباط دارند (لوتانز، یوسف و آوولیو، 2007).
امید، توانایی شخص برای هدف گذاری، تجسم مسیرهای لازم برای رسیدن به هدف ها و داشتن انگیزه لازم در جهت رسیدن به آن هدف ها است. خوش بینی به اسنادهای علّی مثبت اشاره می کند و روشی است که در آن افراد وقایع مثبت و منفی را تبیین می کنند و انتظار نتیجه مثبت دارند. تاب آوری، ظرفیت فرد برای پاسخ دادن و حتی شکوفا شدن در شرایط فشارزای مثبت یا منفی است؛ و خودکارآمدی به اطمینانی که افراد به تواناییهای خود برای انجام یک تکلیف خاص دارند، اشاره میکند (لوتانز، یوسف و آوولیو[5]، 2007). در حالی که پژوهشهای پیشین هر کدام از چهار حیطه تشکیل دهنده سازه سرمایه روان شناختی را به طور جداگانه از هم مورد بررسی قرار دادهاند، اما مطالعات مربوط به سرمایه روان شناختی این سازه ها را در ارتباط با یکدیگر می بیند و مشترکات این متغیرها را در نظر می گیرند (نورمن، آوی، نیمنیچت و پیجون[6]، 2010). به عبارت دیگر سرمایه روان شناختی یک سازه «مرتبه بالاتر[7]» در نظر گرفته میشود، به این معنی که این چهار متغیر با هم ترکیب میشوند و یک کل هم افزایی[8]را میسازند و انتظار میرود که کل سازه نسبت به تک تک متغیرهای تشکیل دهنده آن تأثیر بیشتری بر عملکرد داشته باشد. در واقع اصطلاح سرمایه روان شناختی به مفهوم این که « چه کسی هستید (خود واقعی)» و « چه کسی میخواهید بشوید (خود ممکن) » اشاره دارد و چیزی ورای سرمایه انسانی[9]« چه چیزی می دانم» و سرمایه اجتماعی[10]« چه کسانی را می شناسم» است. (لوتانز، لوتانز و لوتانز، 2004).
[1] - hope
[2] -optimism
[3] - resiliency
[4] - self- efficacy
[5]- Luthans, Youssef, Avolio
[6]- Norman, Avey, Nimnicht& Pigeon
[7]- Higher order
[8] - Synergistic
[9] - Human capital
[10] - social captial
ذهن آگاهی شکلی از مراقبه[1]است که ریشه در تعالیم و آئین های مذهبی شرقی خصوصاً بودا[2]دارد (اوست[3]، 2008). کابات – زین[4]ذهن آگاهی را توجه کردن به شیوه ای خاص، هدفمند، در زمان کنونی و بدون قضاوت و پیشداوری تعریف کرده است (به نقل از سگال، ویلیامز و تیزدل[5]، 2003). مارشا لینهان[6](1993) برای اولین بار به ضرورت گنجاندن ذهن آگاهی به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی درمان های روانشناختی تأکید کرد. ذهن آگاهی به رشد سه کیفیت خودداری از قضاوت، آگاهی قصدمندانه و تمرکز بر لحظه کنونی در توجه فرد نیاز دارد که توجه متمرکز بر لحظه حال، پردازش تمام جنبه های تجربه بلاواسطه شامل فعالیت های شناختی، فیزیولوژیکی یا رفتاری را موجب می شود. بواسطه تمرین ها و تکنیک های مبتنی بر ذهن آگاهی فرد نسبت به فعالیت های روزانه خودآگاهی پیدا می کند، به کارکرد اتوماتیک ذهن در دنیای گذشته و آینده آگاهی می یابد و از طریق آگاهی لحظه لحظه از افکار، احساسات و حالت های جسمانی بر آنها کنترل پیدا کند و از ذهن روزمره و اتوماتیک متمرکز بر گذشته و آینده رها می شود (سگال و همکاران، 2002؛ رای و ساندرسون[7]، 2004). در ذهن آگاهی، فرد در هر لحظه از شیوه ذهنی[8]خود آگاه می شود و پس از آگاهی روی دو شیوه ی ذهن، یکی انجام دادن[9]و دیگری بودن[10]، یاد می گیرد ذهن را از یک شیوه دیگر حرکت دهد که مستلزم آموزش راهبردهای رفتاری، شناختی و فراشناختی ویژه برای متمرکز کردن فرایند توجه است (سگال و همکاران، 2002).
[1] . Meditation
[2] . Buddhism
[3] . Ost
[4] . Kabat – Zin
[5] . Segal, Williams & Teasdal
[6] . Marsha Linehan
[7] . Rygh & Sanderson
[8].Mental Gear
[9] . Doing
[10] . Being
درمان های مبتنی بر ذهن آگاهی بواسطه این که به هر دو بعد جسمانی و ذهنی می پردازد دارای اثر بخشی بالایی برای درمان برخی اختلالات بالینی و بیماریهای جسمانی گزارش شده است. در دو دهه اخیر تعداد زیادی از مداخلات و درمانهای مبتنی بر ذهن آگاهی ظهور کرده اند (بائر[1]، 2006)، که از آن جمله می توان به دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی[2](کابات زین 1990 ؛ 2003) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی[3](MBCT) (ویلیامز، کولار،رگر و پیرسون،2002) اشاره نمود که روی تمرین های نشستن، مراقبه قدم زدن و برخی تمرین های یوگا[4]تأکید می کنند. این مداخلات شامل تمرین توجه متمرکز، که در آن فرد توجه خود را روی یک محرک خاص همچون تنفس، احساس های بدنی و غیره در طول یک دوره زمانی خاص متمرکز می کند و برای این کار از تکنیک های آرام بخش ذهنی و جسمی و فنون شناخت بهره می گیرند (کران[5]؛ 2009).
[1] . Baer
[2] . Mindfulness – Based Stress Reduction (MBSR )
[3] . Mindfulness – Based Cognitive Therapy (MBCT )
[4] . Yoga
[5] . Crane
سرمایه روان شناختی یک حالت روانشناختی مثبت و رویکرد واقع گرا و انعطاف پذیر نسبت به زندگی است . سرمایه روانشناختی از چهار سازه امید[1]، خوش بینی[2]، تاب آوری[3]و خودکارآمدی[4]تشکیل میشود و هر کدام از آنها به عنوان یک ظرفیت روان شناختی مثبت در نظر گرفته میشوند، مقیاس اندازهگیری معتبر دارند، مبتنی بر نظریه و تحقیق و وابسته به حالت و قابلیت رشد هستند و به طور چشمگیری با پیامدهای عملکردی ارتباط دارند (لوتانز، یوسف و آوولیو، 2007).
امید، توانایی شخص برای هدف گذاری، تجسم مسیرهای لازم برای رسیدن به هدف ها و داشتن انگیزه لازم در جهت رسیدن به آن هدف ها است. خوش بینی به اسنادهای علّی مثبت اشاره می کند و روشی است که در آن افراد وقایع مثبت و منفی را تبیین می کنند و انتظار نتیجه مثبت دارند. تاب آوری، ظرفیت فرد برای پاسخ دادن و حتی شکوفا شدن در شرایط فشارزای مثبت یا منفی است؛ و خودکارآمدی به اطمینانی که افراد به تواناییهای خود برای انجام یک تکلیف خاص دارند، اشاره میکند (لوتانز، یوسف و آوولیو[5]، 2007). در حالی که پژوهشهای پیشین هر کدام از چهار حیطه تشکیل دهنده سازه سرمایه روان شناختی را به طور جداگانه از هم مورد بررسی قرار دادهاند، اما مطالعات مربوط به سرمایه روان شناختی این سازه ها را در ارتباط با یکدیگر می بیند و مشترکات این متغیرها را در نظر می گیرند (نورمن، آوی، نیمنیچت و پیجون[6]، 2010). به عبارت دیگر سرمایه روان شناختی یک سازه «مرتبه بالاتر[7]» در نظر گرفته میشود، به این معنی که این چهار متغیر با هم ترکیب میشوند و یک کل هم افزایی[8]را میسازند و انتظار میرود که کل سازه نسبت به تک تک متغیرهای تشکیل دهنده آن تأثیر بیشتری بر عملکرد داشته باشد. در واقع اصطلاح سرمایه روان شناختی به مفهوم این که « چه کسی هستید (خود واقعی)» و « چه کسی میخواهید بشوید (خود ممکن) » اشاره دارد و چیزی ورای سرمایه انسانی[9]« چه چیزی می دانم» و سرمایه اجتماعی[10]« چه کسانی را می شناسم» است. (لوتانز، لوتانز و لوتانز، 2004).
[1] - hope
[2] -optimism
[3] - resiliency
[4] - self- efficacy
[5]- Luthans, Youssef, Avolio
[6]- Norman, Avey, Nimnicht& Pigeon
[7]- Higher order
[8] - Synergistic
[9] - Human capital
[10] - social captial
ذهن آگاهی شکلی از مراقبه[1]است که ریشه در تعالیم و آئین های مذهبی شرقی خصوصاً بودا[2]دارد (اوست[3]، 2008). کابات – زین[4]ذهن آگاهی را توجه کردن به شیوه ای خاص، هدفمند، در زمان کنونی و بدون قضاوت و پیشداوری تعریف کرده است (به نقل از سگال، ویلیامز و تیزدل[5]، 2003). مارشا لینهان[6](1993) برای اولین بار به ضرورت گنجاندن ذهن آگاهی به عنوان یکی از مؤلفه های اساسی درمان های روانشناختی تأکید کرد. ذهن آگاهی به رشد سه کیفیت خودداری از قضاوت، آگاهی قصدمندانه و تمرکز بر لحظه کنونی در توجه فرد نیاز دارد که توجه متمرکز بر لحظه حال، پردازش تمام جنبه های تجربه بلاواسطه شامل فعالیت های شناختی، فیزیولوژیکی یا رفتاری را موجب می شود. بواسطه تمرین ها و تکنیک های مبتنی بر ذهن آگاهی فرد نسبت به فعالیت های روزانه خودآگاهی پیدا می کند، به کارکرد اتوماتیک ذهن در دنیای گذشته و آینده آگاهی می یابد و از طریق آگاهی لحظه لحظه از افکار، احساسات و حالت های جسمانی بر آنها کنترل پیدا کند و از ذهن روزمره و اتوماتیک متمرکز بر گذشته و آینده رها می شود (سگال و همکاران، 2002؛ رای و ساندرسون[7]، 2004). در ذهن آگاهی، فرد در هر لحظه از شیوه ذهنی[8]خود آگاه می شود و پس از آگاهی روی دو شیوه ی ذهن، یکی انجام دادن[9]و دیگری بودن[10]، یاد می گیرد ذهن را از یک شیوه دیگر حرکت دهد که مستلزم آموزش راهبردهای رفتاری، شناختی و فراشناختی ویژه برای متمرکز کردن فرایند توجه است (سگال و همکاران، 2002).
[1] . Meditation
[2] . Buddhism
[3] . Ost
[4] . Kabat – Zin
[5] . Segal, Williams & Teasdal
[6] . Marsha Linehan
[7] . Rygh & Sanderson
[8].Mental Gear
[9] . Doing
[10] . Being
درمان های مبتنی بر ذهن آگاهی بواسطه این که به هر دو بعد جسمانی و ذهنی می پردازد دارای اثر بخشی بالایی برای درمان برخی اختلالات بالینی و بیماریهای جسمانی گزارش شده است. در دو دهه اخیر تعداد زیادی از مداخلات و درمانهای مبتنی بر ذهن آگاهی ظهور کرده اند (بائر[1]، 2006)، که از آن جمله می توان به دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی[2](کابات زین 1990 ؛ 2003) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی[3](MBCT) (ویلیامز، کولار،رگر و پیرسون،2002) اشاره نمود که روی تمرین های نشستن، مراقبه قدم زدن و برخی تمرین های یوگا[4]تأکید می کنند. این مداخلات شامل تمرین توجه متمرکز، که در آن فرد توجه خود را روی یک محرک خاص همچون تنفس، احساس های بدنی و غیره در طول یک دوره زمانی خاص متمرکز می کند و برای این کار از تکنیک های آرام بخش ذهنی و جسمی و فنون شناخت بهره می گیرند (کران[5]؛ 2009).
[1] . Baer
[2] . Mindfulness – Based Stress Reduction (MBSR )
[3] . Mindfulness – Based Cognitive Therapy (MBCT )
[4] . Yoga
[5] . Crane
سرمایه روان شناختی یک حالت روانشناختی مثبت و رویکرد واقع گرا و انعطاف پذیر نسبت به زندگی است . سرمایه روانشناختی از چهار سازه امید[1]، خوش بینی[2]، تاب آوری[3]و خودکارآمدی[4]تشکیل میشود و هر کدام از آنها به عنوان یک ظرفیت روان شناختی مثبت در نظر گرفته میشوند، مقیاس اندازهگیری معتبر دارند، مبتنی بر نظریه و تحقیق و وابسته به حالت و قابلیت رشد هستند و به طور چشمگیری با پیامدهای عملکردی ارتباط دارند (لوتانز، یوسف و آوولیو، 2007).
امید، توانایی شخص برای هدف گذاری، تجسم مسیرهای لازم برای رسیدن به هدف ها و داشتن انگیزه لازم در جهت رسیدن به آن هدف ها است. خوش بینی به اسنادهای علّی مثبت اشاره می کند و روشی است که در آن افراد وقایع مثبت و منفی را تبیین می کنند و انتظار نتیجه مثبت دارند. تاب آوری، ظرفیت فرد برای پاسخ دادن و حتی شکوفا شدن در شرایط فشارزای مثبت یا منفی است؛ و خودکارآمدی به اطمینانی که افراد به تواناییهای خود برای انجام یک تکلیف خاص دارند، اشاره میکند (لوتانز، یوسف و آوولیو[5]، 2007). در حالی که پژوهشهای پیشین هر کدام از چهار حیطه تشکیل دهنده سازه سرمایه روان شناختی را به طور جداگانه از هم مورد بررسی قرار دادهاند، اما مطالعات مربوط به سرمایه روان شناختی این سازه ها را در ارتباط با یکدیگر می بیند و مشترکات این متغیرها را در نظر می گیرند (نورمن، آوی، نیمنیچت و پیجون[6]، 2010). به عبارت دیگر سرمایه روان شناختی یک سازه «مرتبه بالاتر[7]» در نظر گرفته میشود، به این معنی که این چهار متغیر با هم ترکیب میشوند و یک کل هم افزایی[8]را میسازند و انتظار میرود که کل سازه نسبت به تک تک متغیرهای تشکیل دهنده آن تأثیر بیشتری بر عملکرد داشته باشد. در واقع اصطلاح سرمایه روان شناختی به مفهوم این که « چه کسی هستید (خود واقعی)» و « چه کسی میخواهید بشوید (خود ممکن) » اشاره دارد و چیزی ورای سرمایه انسانی[9]« چه چیزی می دانم» و سرمایه اجتماعی[10]« چه کسانی را می شناسم» است. (لوتانز، لوتانز و لوتانز، 2004).
[1] - hope
[2] -optimism
[3] - resiliency
[4] - self- efficacy
[5]- Luthans, Youssef, Avolio
[6]- Norman, Avey, Nimnicht& Pigeon
[7]- Higher order
[8] - Synergistic
[9] - Human capital
[10] - social captial
