همدلی:
ما انسان ها اگر بجای اینکه با دیگران احساس همدردی یا دلسوزی یا بی تفاوتی به هر نحوی کنیم را کنار بزاریم و در عوض بتوانیم احساس همدلی کنیم می توانیم به خود و دیگران کمک کنیم با کمک کردن به دیگران تجربه بدست می آوریم و اینکه می توانیم خودمان بیشتر بشناسیم که آیا یک فرد دلسوز یا بی تفاوت یا یک شخص همدل هستیم .
تعریف همدلی از دیدگاه کارل راجرز:
همدلی به معنای درک دنیای شخصی طرف مقابل؛ انگار که دنیای خودتان است.
و البته قید انگار مهم است و نباید از بین برود.
همدلی یعنی حس کردن خشم، ترس و سردرگمیِ طرف مقابل ؛ چنان‌که انگار حس خودتان بوده؛ بدون اینکه خشمگین شده، بترسید، یا اینکه سردرگم شوید.
می‌توانیم بگوییم همدلی یعنی اینکه به شکلی به دنیای اطراف نگاه کنیم که انگار، از چشم فرد دیگری به جهان می‌نگریم. همدلی یعنی اینکه به درون وجود من بیایی، و بکوشی به نیابت من و از طرف من، درون من را جستجو کنی و دنیای اطراف را، آن‌چنان‌که من می‌بینیم، ببینی و بفهمی.
مهارت همدلی یکی از مهارت های زندگی است که برای برقراری ارتباط موثر لازم و ضروری است. زندگی سرشار از استرس و تعارض هایی است که باید با آنها مقابله کرد. همدلی یکی از کارهایی است که به مقابله با این استرس ها کمک می کند. فردی که با دیگران همدلی می کند علاوه بر کسب احترام و محبوبیت در اجتماع و خانواده، اعتماد به نفس بیشتری نیز پیدا می کند و احساس مفید بودن می کند. مهارت همدلی یک توانایی اکتسابی و لازمه آن آموزش و تمرین است.
همدلی توانایی درک احساس و تجربه دیگران است؛ به این معنی که فرد بتواند خود را جای دیگری بگذارد و دنیا را از چشم او ببیند و بتواند احساس دیگران را بشناسد و پاسخ مناسب به آن احساس دهد. یعنی در موقعیت های مختلف احساسات دیگران مثل خشم، ترس و غمشان را تشخیص دهد و به صورت درست به آنها پاسخ بدهد.
همدلی باعث می شود که بتوانیم عقاید مختلف را بپذیریم و درک کنیم و رفتار های خود را متناسب با شخصیت و موقعیت افراد انتخاب کنیم. اگر در روابط خود همدلی نداشته باشیم حس ناامنی و بی اعتمادی را به دگران منتقل می کنیم، همچنین باعث تشدید و افزایش تعارضات در روابط می شویم.
شناختی : یعنی فهم و درک افکار و احساسات دیگران با استفاده از منطق و تعقل خود و بدون همدردی با آن ها. این نوع همدلی غالبا با احساسات کمتری همراه است.
عاطفی : تجربه ی احساسی با دیگران، طوری که شما هم با آن ها همان احساسی که دارند را تجربه کنید. این نوع همدلی می تواند به ضرر خود فرد باشد. به عنوان مثال، این نوع همدلی اصلا برای پزشکان یا پرستاران مناسب نیست زیرا در این حالت فرد فاقد مهارت های مدیریت بحران و مدیریت خود است و بازدهی مثبت عملکرد وی کاهش می یابد. این نوع همدلی معمولا بیش از حد درگیر احساسات و عواطف است و منطق کمتری در آن دیده می شود.
شفقت و دل رحمی : یعنی فهم و درک احساسات دیگران و انجام اقداماتی در جهت کمک به آن ها. این حالت، بهترین نوع همدلی است، زیرا علاوه بر درک طرف مقابل، اقدامی عملی در جهت رفع مشکل او نیز انجام می دهیم. همچنین، شخصی که دچار بحران یا حال بدی شده است، غالبا فقط نیاز به این مسئله که شما هم همان احساسات او را داشته باشید یا او را بفهمید ندارد، بلکه نیاز او بیشتر به کمک عملی شما است. این نوع همدلی در تعادل نسبت به دو نوع قبلی قرار دارد، به اینصورت که نه بش از حد درگیر احساسات می شود و نه خیلی درگیر منطق است، بلکه هر دو، عقل و عاطفه، را در کنار هم استفاده می کند.
آنچه همدلی برای فرد به ارمغان می آورد:
- افزایش اعتماد به نفس
- احساس خوشایند و مثبت بودن
- کمک به تصمیم گیری بهتر
- تحکیم روابط بین فرد
- پیشگیری از آسیب های روانی اجتماعی
- شناخت بهتر دیگران و ایجاد روابط گسترده
راه های تقویت همدلی:
- به افراد فرصت دهیم تا احساسات خود را به راحتی بیان کنند.
- نسبت به احساسات خود، آگاهی داشته باشیم تا بتوانیم احساسات دیگران را درک کنیم.
- با درک احساسات طرف مقابل به او بفهمانیم که برایش اهمیت و ارزش و احترام قایل هستیم.
- خود را به جای دیگران قرار دهیم و دنیا را از چشم او ببینیم.
- افراد را به خاطر رفتارهای همدلانه شان تشویق کنیم.
- در زمان همدلی از مقایسه خودداری کنیم، زیرا به احساسات طرف مقابل لطمه وارد می کند.
- شنونده خوبی باشیم و از نصیحت کردن بپرهیزیم.
- با برقراری روابط صمیمانه در خانواده، روحیه همدلی اعضای خانواده را تقویت کنیم.
- در زمان همدلی افراد را مقصر ندانیم و آنها را سرزنش نکنیم.
