یه بار یه جا خوندم عدم تسلط به زبان دوم باعث میشه منظورمون رو بهتر برسونیم اتفاقا. چون نمیتونیم پشت کلمات قایم بشیم و خیلی ساده و ابتدایی منظورمون رو میگیم. مثلا میگیم من ناراحتم. من آب میخوام. اگر بخوام برم فلان جا چه جوری برم؟
و به جاش نمیگیم منظورم از گفتن اون جمله چیزی نبود که تو برداشت کردی. منظورم از اون حرفم چیز دیگری بود. تو اشتباه برداشت کردی. پیش فرض تو باعث شده فکر کنی اینو میگم در حالی که دارم اونو میگم!
یادمه وقتی کلاس زبان می رفتم و معلمم حالم رو می پرسید، به خالص ترین شکل بیانش می گردم. مثلا می گفتم شما دیر اومدید و من ناراحت شدم. یا گرسنمه و بعد از کلاس مجبورم غذا بخورم.
کلمات محدود به ما امکان تقلب نمی دن. وقتی مجبوریم از دایره لغات کوچک تری برای بیان احساساتمون صحبت کنیم، احتمالا مثل همون بچه ۵ ساله که دایره لغاتش محدوده به بهترین شکل میتونیم بگیم چه مرگمونه.
