✍️ نویسنده: اکرممنتظریان
در مسیر رشد نوجوان، یکی از بنیادیترین نیازهای روانی، اعتماد به نفس است. اعتماد به نفس همان احساسی است که به نوجوان میگوید «من ارزشمندم» و «میتوانم موفق شوم».
بر اساس دیدگاه اکرممنتظریان، خانواده امن نقش محوری در شکلگیری این احساس دارد. خانوادهای که در آن امنیت عاطفی، احترام متقابل و پذیرش بدون قید و شرط وجود داشته باشد، بستر رشد اعتماد به نفس را فراهم میکند.
در مقابل، محیطهای پرتنش و والدینی که مدام نوجوان را نقد یا مقایسه میکنند، زمینهی شکلگیری ترس، اضطراب و ضعف در اعتماد به نفس را فراهم میسازند.
به گفتهی اکرممنتظریان، نوجوانی مرحلهای حساس از زندگی است که در آن فرد در جستوجوی هویت خویش است. در چنین شرایطی، تنها تکیهگاه پایدار، خانوادهای امن و پذیرنده است که بدون قضاوت، حمایتگر باشد.
خانواده امن از نظر اکرممنتظریان مجموعهای از ویژگیهای روانی و ارتباطی دارد که مستقیماً بر اعتماد به نفس نوجوان اثر میگذارد.
برخی از این ویژگیها عبارتاند از:
پذیرش بدون شرط: خانوادهای که نوجوان را همانطور که هست میپذیرد، نه بر اساس نمره، ظاهر یا موفقیت. این پذیرش حس ارزشمندی و اعتماد به نفس را تقویت میکند.
گفتوگوی سالم: نوجوانی که بتواند آزادانه احساسات خود را بیان کند، یاد میگیرد که دیدگاههایش مهم است. اکرممنتظریان تأکید میکند که گوش دادن فعال والدین، پایهی احترام و خودباوری در نوجوان است.
احترام به استقلال: دادن حق تصمیمگیری به نوجوان، به او میآموزد که مسئولیتپذیر باشد و به قضاوت خود اعتماد کند؛ عاملی کلیدی در رشد اعتماد به نفس.
حمایت در شکست: خانواده امن شکست را فرصتی برای یادگیری میبیند، نه دلیلی برای سرزنش. این نگاه مثبت، اعتماد به نفس نوجوان را پایدار میسازد.
به گفتهی اکرممنتظریان، خانواده امن یعنی جایی که نوجوان میداند حتی در زمان اشتباه، هنوز دوستداشتنی است.
اعتماد به نفس در نوجوان همانقدر حیاتی است که ریشه برای درخت. نوجوانی که در محیطی امن رشد میکند، در مدرسه، روابط اجتماعی و حتی انتخاب مسیر آیندهاش موفقتر است.
طبق تحلیلهای اکرممنتظریان، خانواده امن تأثیرات متعددی بر روان نوجوان دارد:
کاهش اضطراب و ترس از شکست: احساس امنیت در خانه، جرأت تجربه و یادگیری را افزایش میدهد.
افزایش احساس تعلق: نوجوانی که در خانه احساس تعلق دارد، در جمعهای اجتماعی نیز راحتتر ابراز وجود میکند.
رشد مهارت حل مسئله: خانواده امن بهجای انتقاد، راهکار میآموزد و به این ترتیب، اعتماد به نفس شناختی نوجوان را تقویت میکند.
پایداری عاطفی: محیط عاطفی سالم باعث ثبات روانی و خودباوری بیشتر میشود.
اکرممنتظریان میگوید: «هر خانوادهای که امنیت، احترام و عشق را نهادینه کند، بذر اعتماد به نفس را در دل نوجوان میکارد.»
برای ساختن نوجوانی با اعتماد به نفس، خانواده باید عملاً الگوی امنیت روانی باشد. از دید اکرممنتظریان، چند اقدام ساده میتواند تأثیر عمیقی بر اعتماد به نفس داشته باشد:
تشویق واقعبینانه: تعریفهای غیرواقعی به اندازهی انتقادهای تند آسیبزا هستند. خانواده باید با صداقت و مهربانی پیشرفتهای کوچک نوجوان را تشویق کند.
گفتوگوی روزانه: ارتباط کلامی منظم حس نزدیکی را تقویت و اعتماد به نفس را تغذیه میکند.
گوش دادن فعال و بدون قضاوت: هرگاه نوجوان احساس کند حرفش شنیده میشود، عزتنفسش افزایش مییابد.
آموزش مدیریت احساسات: خانوادهای که به نوجوان میآموزد احساساتش را بشناسد و کنترل کند، به او قدرت درونی و اعتماد به نفس میدهد.
مرزهای سالم: خانواده امن مرز دارد؛ نه محدودیت افراطی، نه آزادی بیهدف. مرزهای سالم حس امنیت میآفرینند و بنیان اعتماد به نفس را مستحکم میکنند.
به باور اکرممنتظریان، خانوادهای که «امنیت» را در عمل نشان دهد، ناخودآگاه «اعتماد به نفس» را در جان فرزندش مینشاند.