مدت‌های مدیدی ما با بحث «کپی‌رایت» در تولید و انتشار محتوا درگیر بوده‌ایم. مدت‌های مدیدی نمی‌دانستیم وقتی به جایی لینک می‌دهیم یا لینک می‌گیریم و باعث رشد و بهبود رتبه‌هایمان می‌شود چگونه باید رفتار کنیم.
آیا حق داریم از سرویسی که به واسطه‌ی ارجاعات ما رتبه‌اش بهتر و بهتر می‌شود و بیشتر دیده می‌شود، درخواست شراکت کنیم؟ اخلاق دنیای دیجیتال اصلا چگونه است؟
به خصوص وقتی در بستر سرویس‌های مبتنی بر محتوای تولیدی کاربر (UGC) ها قرار گرفته‌ایم اخلاقیات دیجیتال چه می‌شوند؟
این‌که کریتیو کامنز تا حد زیادی مشکل ما را حل کرده‌است، درست است. اما راهکار کامل مسئله نیست. مثلا تا کنون خود سایت ویرگول برچسبی با عنوان کریتیو کامنز جایی نزده است. با این حساب نه موتورهای جستجو و نه کاربران به کپی‌شدن و استفادۀ تجاری از محتوای تولیدی کاربر حساسیتی ندارند.
از سوی دیگر ویرگول امکان «حذف مطالب» را برای کاربرانش فراهم کرده‌است.
همه این مسائل در دنیای ما جدید هستند. قانون کپی رایت و اخلاقیات آفلاین ما قابلیت پاسخ‌گویی به این مسائل را ندارند. ما نیازمند بحث در این مورد هستیم. نیازمند تدوین و پایه‌گذاری اخلاق دیجیتال و حقوق محتوا هستیم. نیازمند دانستن این نکته هستیم که در دنیای دیجیتال وقتی با محتوای تولیدی کاربر و ریفرال‌های سایتش، سایت ما رشد می‌کند، چه حقوقی برای کاربر و چه حقوقی برای ما ایجاد می‌شود؟
این مسائل برای ما هنوز بسیار گنگ و نافهمیده هستند. هر چند در جستجوهای مکرر در فضای اینترنت هم مشابهی برایش نیافته‌ام و البته فکر می‌کنم این مسئله باید به صورت «درون‌زاد» و از درون سیستم مورد بحث قرار گیرد و درون سیستم اینترنتی ایران حل شود.
منتظر نظرات ارزشمند صاحب‌نظران و دوستان عزیز هستم.
