حریق

گردش ایام را گویم برایت ای رفیق؟
دائما در دام غفلت رو به پایانی دقیق

بال و پر سوزان بگردی بی هراس از شعله‌ها
رسم پروانه شدن را چون نمیدانی عمیق

از سر صدق و ادب گردی به دور شمع‌ها
ناگهان آغازِ پایان بوسه بر جان حریق

سیدعلی موسوی