گاهی کاملا ازخودم بدم میاد، نومیدمیشم ،شبیه حرفام ،شبیه آرمانهام نیستم،یا درجایی که بایدباشم نیستم،بطورچندش آوری نه خودم ونه افکارم سرجاشه،انگارتوی سیستم وجودی ام یه اختلالی پیش اومده،بهم ریختم،مث رادیوی کهنه ای که هرلحظه روی یه فرکانسه ویه پارازیت رو منتشرمیکنه،،دست خودشم نیست،رادیوس دیگه،اونم رادیوی کهنه،
ولی من مثلا آدمم،اشرف مخلوقات،،بامیلیونها سلول مغزی،با هزاران رشته ی حساس عصب..چراباید شبیه اون رادیو کهنه باشم؟!
بخودم بیام
من ابزارنیستم
رادیوکهنه نیستم
من آدمم
انسانم
میتونم فکرکنم
میتونم کنترل کنم ارتعاشات وانعکاس افکارمو
میتونم حتی وقتی عصبهای لعنتیم زیادی حساس شده ،خفه شم
میتونم مثل یک ناخدای باخدای باتجربه،سکان کشتیمو خودم دست بگیرم وهدایت کنم به اونجا که آرامش حکمفرماست،،به سمت خورشید،به سوی امواج زلال تفکر.
من آدمم..
#حال_خوبت_را_با_من_تقسیم_کن #آرامش #زندگی #اعصاب_نداریم #محتاج_کمی_حال_خوب
