از جمله عدم پیشرفت در صنایع ایران وجود آدم های حاج آقا مسلک است که بدون داشتن اطلاعات کارشناسی و هزینه و فایده پروژه به صرف اعتماد به دیگران که منافع خود را دنبال می کنند، نسبت به یک موضوع اقتصادی اظهار نظر می کنند و برای تحقق آن از موضع جاجی بودن خودشان استفاده می نمایند . متاسفانه در اینگونه موارد نظرات کارشناسی زمین می ماند و پروژه مطروحه خاص به خواسته مدیر حاجی مسلک فعال می شود . اینگونه پروژه ها متعاقباً ضرر و زیان خودش را نشان می دهد. ساخت پل ها ، سدها، فرودگاهها و قس علی هذا که در مملکت زیاد است و اصلاً توجیه اقتصادی نداشته است از جمله همین پروزه های حاجی مسلکی است که منابع معتابهی از سرمایه کشور را به هدر داده است . یادمان نرود تعهد و تخصص باید حرف اول را بزند . تعهد بی تخصص و تخصص بی تعهد را جایگزین این اصل نکنیم
