حین یه کلاسی که به تازگی شروع شده بود این جمله شکل گرفت که نوشتم :
باور یه چیزیه که از درونت میاد .
میدونی باور مهم ترین چیزی هست که تو همیشه با خودت همراه داری .اصلی ترین چیز که به تو اجازه ی انتخاب اتفاق هارو میده .
اگر باورت این باشه که از پس کارها برنمیای آیا انتخابت میتونه پذیرفتن یه شغل جدید باشه ؟
مطمئنن نه .
اونقدر اون باور میتونه عمیق باشه که تو حاضر نیستی اصلا قدم تو راه جدید بذاری .
باور چیزیه که میتونه به تو این اختیار رو بده که تو امید رو انتخاب کنی یا نکنی .
باور میتونه عمیق ترین شکل درونی تو رو نشون بده .تو میتونی یه چیزیو دوست داشته باشی اما وقتی به اون باور نداشته باشی انگار فایده ای نداره .
میدونی این باور منه که باعث شده بیام اینجا و بنویسم حتی از معمولی ترین چیزهایی که روزانه برام اتفاق میوفته .
چون تو باور من میگه من میتونم یه روزی به اون هدف بزرگی که دارم برسم چون علاوه بر علاقه ی قلبی من یه باوری تو وجودم هست که نمیذاره خاموش باشم .
میخوام بگم باور مهم ترین چیزی هست که تو رو شکل میده یا بهتر بگم میسازه .
با خودت خلوت کن ببین چیزهایی که دوست داری و هدفته توی باورت هم هست یا نه ؟
چون وقتی باور داشته باشی قدم های تو محکمِ.
چون وقتی باور داشته باشی به خودت اطمینان داری .
چون وقتی باور داشته به خودت از هیچ چیز جدیدی نمیترسی .
وقتی به خودت باور داشته باشی با آغوش باز به دنبال شکست میری چون میدونی بعد از شکست یادگیری هست .
وقتی به خودت باور داشته باشی یک نیرویی از اعماق وجودت داری چیزی مثل یه شمشیر نشکن برای یک جنگجو درست وسط جنگ .
باورتو خوب بساز .برای جنگ زندگی بهش نیاز داری.
