خوب برای تویی مینویسم که گاهی از تلاش کردن خسته میشی
که گاهی فکر می کنی هرچی میدویی به جایی نمیرسی
که گاهی ناامیدی دست روی شونت میذاره و تو درحالیکه نفس نفس میزنی از دوییدن نمیدونی باید کجارو نگاه کنی
بازم به مسیرت ادامه بدی یا مغلوب ناامیدی بشی و دستشو خالی نذاری ...
ناامیدی داره بهت نگاه می کنه با یه پوزخندی که میخونه ته راهت بن بسته ...
اما تو هنوزم باور داری ته مسیرت بن بست نیست .
من میگم همون درسته پس دستتو بذار روی پای خودت و بلند شو .
و دوباره با توان بدو
چون میدونی اصلا به دنیا اومدی که بجنگی که تلاش کنی
اصلا زندگی یعنی تلاش کردن پیوسته .
چون من میگم هیچ زمانی برای تلاش نکردن وجود نداره
این زندگی مال توِ و سهم تو باید از این زندگی بگیری
و میخوام بگم تو انقدر قدرت مندی که بازم میتونی .
به خودت ،به باورهات و داشته هات اعتماد کن
چون تو خیلی توانمندی و قدرت مندی