امروز تو یه لایو صبحگاهی آقای شاهین کلانتری به یه مطلب خیلی جالب پی بردم اونم کلمه نوزاد بود .
کلمه ای که برای همه آشناست و با گفتنش در هرکدوم از ما حس های متفاوتی ایجاد میشه اما نکته مهم اش اینکه همون طور که نوزاد انسان به مهر و محبت و عشق بی نهایت نیاز داره .
رویا و عشق درونی ما هم درست مثل یک نوزاده به رسیدن به توجه زیاد نیاز داره ،وقتی رویا داری وقتی آرزو داری ،وقتی کاری رو از ته دل دوست داری و یه گوشه از ذهنت همش صدای اونه ،نمی تونی نادیده اش بگیری یا نمی تونی فکر کنی قدم های کوچیک برای رسیدن به اون خیلی بی ارزشه .
همون طور که نمی تونی از نوزاد دوماه توقع داشته باشی حرف بزنه یا کاراشو خودش انجام بده و اینجاست که هرچی بیشتر بهش عشق بدی اون نوزاد هی رشد می کنه ،بزرگ میشه و کمتر درونش عقده یا کمبودی هست .
رویاها و آرزوهای آدم هام حکم همون نوزادو داره تو اگر هرروز ترو خشکش نکنی ،هروز بهش نرسی اون نوزاد نمی تونه خوب بزرگ بشه .
و اینو بدون اگر هرروز فقط یه مقداری بهش عشق میدی فکر نکن فایده نداره همه چی به مرور معلوم میشه .
پس دست از عشق ورزیدن به نوزاد آرزوهات نکش حتی اگر خیلی کم باشه .
