محبوب همگان

میدونی میخوام همون اول یه چیزی بگم بعد به یه چیزه دیگه برسم پس گوش بسپار بهم .

راستش داشتم با خودم فکر میکردم تو زندگی نباید هیچ کسی رو بت کرد .

حالا شاید بپرسی این یعنی چی؟

میخوام بگم این یعنی مثلا تو بیای یک نفر رو برای خودت و تو ذهنت انقدر بزرگ تصور کنی که اون تبدیل به یک بت برای تو بشه .

بتی که به این سادگی ها نمیشکنه و خراب نمیشه چون تصور تو از اون آدم اینکه اون هم سرشار از تمام ویژگی های مثبته .

اما خوب این بت خود ساخته همین جوری نمی مونی تو با نقطه هایی از چیزهایی که تصور نمیکردی رو به رو میشی .

مثلا میفهمی اون آدمی که بت تو شده دروغ میگه یا در مواقعی دست به چابلوسیش خیلی زیاده .

خوب چی میشه اینجاست که اون بت تو ذهنت مثل یه بمب باروت میترکه .

اینارو گفتم که بگم اول از همه هیچ کسی رو بت نکن میدونی هیچ کسی نمی تونه تا ابد یه بت خوب عالی و بدون خط و خش باشه .

و دوم اینکه باید بپذیری هر آدمی تشکیل شده از چندتا بخش شاید حتی میلیون ها .

اینکه دوست خوبی برای تو هست تضمین نمیده که کارمند خوبی هم باشه برای مدیرش .

میدونی میخوام بگم آدم ها پراز خوبی و بدی ان یعنی پراز چیزهایی هستن که من میتونم بخشی از اون هارو دوست داشته باشم و بخش دیگه از اون رو اصلا نپسندم .

برای همین دیروز به وروجک وراج درونم گفتم از این به بعد حق بت ساختن نداری .

آدم هارو خوب ببین و بپذیر که حتی آدم های دوست داشتنی تو هم میتونن یه وجه خیلی زشت داشته باشن و این اصلا عجیب و غیرعادی نیست .

تو نمیتونی محبوب همگان باشی .