اتفاقاتی رو دارم تجربه می‌کنم که رد "محبتِ خدا" روی برف‌های قلبم می‌افته و من با شگفتی تنها نگاه میشم و نگاه!
میبینم و میفهمم که چطور جوابِ تک به تک تلاش‌هام توی هر زمینه‌ای رو میده. می‌خواد تلاش برای ساختن شخصیتم باشه، ارتباطم با جهان و جهانیانش باشه، آموزش‌هایی که با علاقه‌ی شخصیم یاد گرفتم باشه یا هر چیز دیگه‌ای.
قدم‌های خالقم در کنارم، آغوشش، همیشه بوده و هست. این منم که تصمیم گرفتم "ببینم و متوجهش باشم"!
این منم که خواستم از تاریکیِ زوم کردن روی نداشته‌هام بیرون بیام و قدرِ چیزهایی که دارم و خدا پیش پام میذاره رو بدونم.
وقتی اینطوری میبینم، داشتن رضایت از زندگی، اعتماد به نفسم، حس ارزشمندیم راحته!
چون همه‌ی ما لایق داشتنیم. فقط خودمونیم که باید اون پرده‌‌های نارضایتی رو بدریم و دور بندازیم.
وقتی به این رویکرد ادامه میدم، سختی‌ها رو برای رشد کردنم میبینم. فشارها رو برای تبدیلِ زغال وجودم به الماس وجودم میبینم. اینطوری راحت‌تر میگذره. با امید به خدا میگذره! با صلح و اعتماد به جهانش میگذره.
فقط باید زیبایی‌ها رو توی هر چیزی بگردی و پیدا کنی. اجازه‌ی شگفت زده شدن و تحسین بدی. اجازه‌ی تاثیر پذیری از طبیعت و مقاومت در برابر چیزهای آسیب زننده رو بدی!
استقامت رو از سنگ و ریشه گرفتن رو از درخت یاد بگیری! لطافت رو از گل و عظمت رو از آسمون یاد بگیری!
و اگر نبود زیبایی رو بسازی. با ذهنت، خلاقیتت. هر چیزی که لازم داری در اون شرایط و اون لحظه رو بسازی! شده پذیرفتن وضعیت الانت یا تغییر دادن مکان جسم یا زمانِ ذهنت! با ترکِ یک آدم که هم مدار تو نیست یا کم کردن ارتباطت... یا تصمیم گرفتن برای بیرون اومدن از غار گذشته و زندگی زیر آسمونِ حالا!
حرف‌ها همه تکراری‌ان! هزاران بار شنیدم و شنیدی. اون چیزی که متفاوته "نوع انتخاب و تصمیم توعه"!
نمیدونم کجایی و در چه حالی؛ فقط میخوام بدونی که مواظب خودت باش چون از تو یه دونه هست. بجنگ برای آرزوها و خواسته‌هات چون این دنیا میدون جنگه و مبارزان واقعی و قویش با دووم آوردن برنده‌ی نبرد سختی‌ها میشن. استراحت کن چون روح تو بهش نیاز داره. روانت محتاجشه و جسمت گناهی نکرده! حذف کن هر چیزی که مانع تمرکزت میشه رو. چون مغز تو لایق اطلاعات به درد بخوریِ که به کارت بیان و برات سود داشته باشن. جوری نگاه کن که به نفعته. به خدا، به خودت، به جهان، به آدم‌هاش!
دلم میخواست اینا رو بهت بگم تا شاید یه یادآوری باشن برای تویی که نزدیک به قله خسته شدی یا لبه پرتگاه، سقوطت نزدیکه. ادامه بده و مواظب باش چون از تو یه دونه هست و خدا حواسش بهت هست. تمام تلاش‌هات رو می‌بینه و تحسینش رو موقع دادن نتیجه‌ها بهت نشون میده!
#پریسا_اسدی
