قدیمترها خیلی درزندگیم و بخصوص در تصمیمهای مهم عقلی عمل نمیکردم ، قلبم رو باز میگذاشتم و راهی که قلبم میگفت رو انتخاب می کردم و معمولا پشیمانی هم در کار نبود ، حتی اگر آسیب هم می دیدم اما چون قلبم انتخاب کرده بود راحت می پذیرفتم و به زندگی برمیگشتم ؛اما از یه جایی به بعد عقلم خیلی زورش بیشتر شد و در تصمیمها مدام نشستم ببینم عقلم چی میگه و هرچی گذشت دیدم عقلِ خالی هم خیلی جاها آدمو به فنا میده و حتی نمیزاره از زندگی درست لذت ببری چون همه ش به فکرمحافظت کردنه و جلوی تجربه های خارج از نقطه امن آدمو میگیره…
مثال بخوام بزنم مهمترینش وقتیه که استعفا دادم و از کار اداری بیرون اومدم. یک سال با عقلم برنامه ریزی کردم و مو به مو مثل کامپیوتر همه چی رو جلو بردم، پس انداز کردم و کارم رو تمام و کمال تحویل دادم و بیرون اومدم . قرار بود پول خوبی از پاداش خدمت گیرم بیاد و گفتم میرم سپرده بانکی میکنم و از سودش میرم سفر، حتی رفتم پاسپورتم گرفتم . برنامه پشت برنامه و همه مو به مو اجرا میشد . اما در عمل پولمو که خوردن و‌ندادن و بعدشم مهرپاسپورت خشک نشده کرونا اومد و خونه نشین شدیم . در واقع اون برنامه که با هدایت عقلم طراحی شده بود به فنا رفت و انقدر حالم خراب بود رفتم‌کلاسهای هنری که حالم بهتر بشه و یهو دیدم تو کارگاه مربیم کارآموز شدم و الکی الکی وارد سفالگری شدم و در واقع راه قلبم اونجا بهتر نتیجه داد و امروز منبع درامد و یادگار شیرین من از روزهای تلخ و سخت کروناست!
آخرین شکستی که از عقل گرایی خوردم هم یک شراکت کاری بود که اخیرا به نتیجه نرسید با اینکه رو‌کاغذ همه چی اوکی بود و همه گفتن شرایط خوبیه و وقتی جلو رفتیم هزار مانع و گرفتاری پیش اومد که در کنترل ما نبود و دچار چالش شدیم متاسفانه .
یه روز تو استوری پرسیدم «سرِ دوراهی ها راه عقلو‌میرید یا راه دل ؟ »دوستم گفت عقل اگه خیلی حالیش بود سر دوراهی ها انقدر مردد نمی موندیم ، رفتم تو فکر دیدم حرفش حقه، امروز نمیگم فقط عقل یا فقط دل میگم هر چیزیکه هم عقل هم قلب تایید کنن.
با این تز یه مدت میرم جلو و اگر نتیجه داد بهتون میگم شمام انجام بدین !!!
شما هم تجربه ای دارید خوشحال میشم بخونم 🥰🙏❣️
