یادمه از سن فارغ التحصیلی به بعد درگیر یه بیماری شدم و بعد از بهبودی خیلی از دوستام و بازار عقب افتادم . خودمو بروز کردم و هرچی دنبال کار می گشتم کار مناسبی پیدا نمیشد؛ چند سال بعد که در اداره سمت گرفتم و حقوقم بالا رفت و در رفاه بودم؛ یاد گذشته م‌افتادم و همون روزا از خدا خواستم چشم و دل سیر باشم ، تو همه مقاطع زندگیم ؛چه در بی پولی و شرایط سخت مالی ،چه در روزگارِ ناز و نعمت …
چشم و دل سیری یعنی مقهور شرایط نباشی و به اصطلاح کمبودها باعث نشن از اصالتت بیفتی . عزت نفست ربطی به دستاوردهات نداشته باشه و حتی با جیب خالی هم خودتو ارزشمند بدونی.
آدمهای چشم و دل سیر عطش چیزی رو ندارن برای همین معاشرت باهاشون سازنده س، اگر تو روزگار خوبی هم نباشن حس منفی سراغشون نمیاد و در روزگار خوشی هم مغرور نمیشن .
اگر در مناصب بالا هم برن خودشونو‌حفظ میکنن و در بیکاری و شرایط بد شغلی بد وبیراه به روزگار نمیگن …
در روابط هم همینن ؛ نسبت به جنس مخالف عطشی ندارن یا رفتارهای ناشی از عقده و تشنگی انجام نمیدن ، معمولا بی سر و صدا میرن تو رابطه و کسی از اسرارشون مطلع نمیشه؛
نمیدونم خدا دعامو‌مستجاب کرد یا نه؛ ولی می دونم الان حتی نسبت به بزرگترین رویاها و ارزوها هم عطش و تشنگی ندارم ؛ در واقع اگر بشه خدا رو شکر و اگر نشه هم بازم خدا رو شکر!
ادم چشم و دل سیر هرچی هم محروم باشه از چیزی ، با ولع نمیخوادش بلکه براش تلاش می کنه و اگرم نشد رها میکنه.
غصه برای چیزی که از دست رفته نمی خوره و برای دستاوردها غرور و شادی بیش از حد نداره و باهاش فخری به کسی نمی فروشه.
زمانی که وضعیت مالی خوب باشه یا نباشه کسی از بیرون و ظاهر زندگی و خودش نمیفهمه اوضاع چطوریه؛
چه تنها باشه چه در رابطه اصالتش رو داره و مراقبه که از اصل نیفته ؛
چشم و دل سیرها بهترین دوستها هستند ؛ که کنارشون حس نمیکنی نباید از داشته هات یا نداشته هات بگی ؛ رشدت میدن و میگذارن کنارشون خود واقعیت باشی ، چه موفق باشی چه شکست خورده ، اصل وجودت رو دوست دارن و منفعت طلب نیستند.
چشم و دل سیر شدن مسیر قشنگیه ؛ خودت رو ادم چشم و دل سیری می دونی؟ برای رسیدن به این حالت چه کارا کردی؟
