این چند روز ویرگول در دسترس نبود. نمیدونم چرا. به هر روی. این چند روز هم طبیعتا به پخت و پز گذروندم. قبل از این استانبولی که میبینید یه ماکارونی با یه سس افتضاح و بی طعم رو پشت سر گذاشتم. یکی دو روز رو هم با نودل سر کردم. امروز اما با قدرت با یه استانبولی صحیح به میادین برگشتم.
اول راجع به مشکلاتی که برام پیش اومد میگم. نصف پیازی که از قبل توی فریزر گذاشته بودم خیلی یخ زده بود و هیچ جوره نمیتونستم خردش کنم. به خاطر همین یه کم آب ریختم توی یه قابلمه و گذاشتم روی شعله زیاد تا گرم بشه و پیاز رو هم گذاشتم توش که یخش باز بشه. تا حدود خوبی جواب داد. موقع خرد کردن باعث اشک نشد ولی خوب خرد نکردم. روغن رو توی قابلمه بزرگ ریختم و گذاشتم که داغ بشه با شعله زیاد. بعد یه مدت پیاز ها رو ریختم توش. شاید یکم شعله اش زیاد بود چون پیاز ها خیلی سریع شروع کردن به سوختن. بعدش که دیدم یکم سوختن پیاز ها شروع شده. نصف یه سیب زمینی رو خرد کردم و سیب زمینی های خرد شده رو اضافه کردم و هم زدم. همچنان شعله زیاد بود و حس کردم که الانه که باقی پیاز ها بسوزن. بعد از مدت کوتاهی مقدار خیلی زیادی گوجه خرد شده اضافه کردم. این دفعه با توجه به سابقه قبلی راجع به رقیق بودن رب های خارج مقدارش رو خیلی بیشتر کردم. بعدش هم زدم و شعله رو کم کردم. مقدار خیلی بیشتری فلفل سیاه زدم و مقدار باز هم خیلی بیشتری نمک به مخلوط زدم. یه مقدار روغن اضافه کردم و در قابلمه رو گذاشتم با شعله متوسط تا ۱۰ دقیقه قل بزنه. از اون طرف دو پیمونه برنج جدید رو دوبار شستم و با سه پیمانه آب به پلوپز اضافه کردم. بعد از ده دقیقه که سس استانبولی آماده شد. سس رو ریختم توی پلوپز. کمی نمک و روغن بهش اضافه کردم و گذاشتم روی ۲۰ و کمی بیشتر به سمت درجه بعدی.
نتیجه عالی بود! هم تهدیگ خیلی بهتر شد. برنج هم شفته نبود که احتمالا به خاطر جنس برنجه. اون برنج های قبلی رو از ایران آورده بودم. این یکی رو از اینجا خریدم. هم نمک غذا کافی بود و هم روغن غذا
زمانی که برد ۲ ساعت بود
