امروز یعنی 19 سپتامبر یخیلی ایرانی بازی کردم. یعنی با ایرانی جماعت خیلی بازی کردم. راضیم. استادم پول ناهار رو داد. دستش درد نکنه. سعید رو دیدم بالاخره برای بار اول. انسان عجیب، گوشه گیر و ساکتیه. محمد و حمید انسان های خیلی حمایت گری هستن. یه استوری گذاشتم یه پست. تا که مادر گیتی چه زاید باز. توی بوستون میتونی بوقلمون و غاز
رو توی خیابون ببینی! ملت عجییییب گل میکشن اینجا. هوملس هاش هم حتی و چقدر ملت سیگار نمیکشن! ویپ به نسبت بیشتره. شهر خیلی سبزه واقعا! و اینکه ساختمون ها هم خیلی معماری قدیمی و زیبایی دارن. یه نکته مثبت دیگه اینکه آسمون خراش خیلی کم میشه دید این جا. خیلی خیلی کم. هوا بادی و خنک بود. داریم وارد پاییز هم میشیم البته. مسئول های آموزش چقدر انسان های نایسی هستن. همه به آدم لبخند میزنن. به غیر مردم عادی توی شهر. وقتی داشتم توی پیاده رو راه میرفتم و سرم توی گوشی بود یه زنه از کنارم که رد شد گفت eyes forward. حق داشت. بانک TD Bank هم بهم گفت ایرانی هستی برات حساب باز نمیکنیم. البته بچه ها قبلا باز کرده بودن با همین بانک ولی خیلی بستگی به شعبه هاش داره و ملت خیلی مودی هستن اینجا گویا. یه روز باز میکنن یه روز نه.
یکی هم من رو با یک شخص «مانوئل» نامی اشتباه گرفت تو خیابون. نمیدونم بابتش خوشحال باشم یا ناراحت. پیتزا های دومینو خیلی خوشمزن. هنوز هم مک دونالد نخوردم.:)))))
