انعطاف‌پذیری در محل کار به خواسته مشترک عده‌ای از افراد تبدیل شده است. زمانی که پاندمی در محیط طبیعی کسب‌وکارها اختلال ایجاد کرد، کارمندان طعم انعطاف‌پذیری در محل کار را چشیدند و بسیاری از آنها نیز آن را به وضعیت قبلی ترجیح دادند. هرچه بیشتر پیش می‌رویم، این کارمندان تمایلی ندارند که پشت میزهایشان بازگردند.
دست‌کم بر اساس یک نظرسنجی که انجمن Future Forum انجام داده، به نظر می‌رسد که کارمندان و کارفرمایان بر سر این موضوع توافق دارند. عنوان این نظرسنجی این بود: «آینده کار کردن آینده‌ای انعطاف‌پذیر، فراگیر و یکپارچه است». آنها دریافتند که درصد کارمندانی که به‌صورت ترکیبی (هیبریدی) کار می‌کنند (یعنی مدلی که در آن بخشی از زمان کار در دفتر کار و بخشی در خانه یا یک مکان سوم سپری می‌شود) از ۴۶ درصد در ماه می سال ۲۰۲۱، به ۵۸ درصد رسیده است.
همچنین، یکی از نتایج این نظرسنجی که ۱۰ هزار کارمند از ایالات متحده، استرالیا، فرانسه، آلمان، ژاپن و انگلیس در آن شرکت کردند، این بود که «۷۲ درصد از کسانی که از میزان انعطاف‌پذیری در محل کار خود ناراضی هستند، اعلام کردند که احتمال دارد سال بعد به‌دنبال کار دیگری بگردند.» سازمان‌ها با استمرار وضعیت موجود، چگونه کارمندان را جذب و چگونه آنها را حفظ می‌کنند؟
انعطاف‌پذیری در محل کار چیست؟
انعطاف‌پذیری در محل کار به محیطی منعطف اشاره دارد که در آن کارمندان می‌توانند برای کار کردن به دفتر کار بروند، در خانه بمانند یا ترکیبی از این دو را انتخاب کنند. البته، همه انواع کارها نمی‌توانند از انعطاف‌پذیری در محل کار بهره ببرند. مثلا پزشکان و پرستاران باید همیشه در بیمارستان حضور داشته باشند، اما حتی در حوزه سلامت نیز، پزشکی و درمان از راه دور در حال پیشرفت است.
برنامه‌ریزی‌های کاری انعطاف‌پذیر نیز واکنشی به میل فزاینده کارمندان به ایجاد تعادل بین کار و زندگی آنهاست. در گذشته، کلید انعطاف‌پذیری در اختیار کارفرمایان بود، اما امروزه انعطاف‌پذیری هر روز اختیار بیشتری به کارمندان می‌دهد، ولی در حقیقت این موضوع می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد.
چرا انعطاف‌پذیری در محل کار اهمیت دارد؟
مجله «بازنگری جامعه‌شناختی آمریکا» در مطالعه‌ای، دو گروه از کارمندان حوزه فناوری اطلاعات را بررسی کرد. یکی از این گروه‌ها در محل کاری منعطف کار می‌کردند و گروه دیگر در محیطی کار می‌کردند که در ساعات اداری، یعنی از ساعت ۹ صبح تا ۵ بعدازظهر، مشغول به کار بودند. کسانی که در محل کار منعطف‌تر کار می‌کردند، افراد شادتری بودند و در مقایسه با گروه کنترل، با اطمینان بیشتری به اهداف خود دست می‌یافتند. بنابراین کارمندان شادتر بازدهی بیشتری دارند.
با فاصله‌گرفتن از اقدامات احتیاطی که توصیه می‌کردند از تجمع حضوری اجتناب کنیم، کارفرمایان متوجه شدند که کارمندان‌شان خواهان ساعات کاری شناورتری هستند؛ شاید حتی خواهان دورکاری هم باشند. بسیاری از کارمندان شغل خود را رها کرده تا تعادل بهتری بین زندگی شخصی و کاری خود ایجاد کنند و اصناف نیز در حال واکنش نشان‌دادن به این مساله‌‌اند که به آن استعفای بزرگ گفته می‌شود. کسب‌وکارها کارمندانی با حقوق بالاتر را جذب کرده‌اند و روزبه‌روز بیشتر پذیرای مدل کار کردن ترکیبی شده‌اند.
البته این روش دستاوردهایی هم برای کارفرمایان دارد. افراد شادتر نه‌تنها کارآمدتر هستند، بلکه در این صورت سبد استعداد بزرگ‌تری در دسترس کسب‌وکارها قرار خواهد داشت. اما بسیاری از سازمان‌ها نگران این موضوع هستند که در این شرایط شاهد افزایش کارآمدی کارمندان نباشند. آنها تردید دارند که عملکرد تیم‌هایی که از مکان‌های دیگر کار می‌کنند، درست به اندازه کسانی است که به‌صورت حضوری کار می‌کنند.
مزایای محل کار انعطاف‌پذیر
ما در بازار کار فشرده‌ای فعالیت می‌کنیم و کارفرمایان نیز به‌دنبال راه‌هایی برای جذب استعداد هستند. اگر بتوانیم در جایی دورتر از مکان‌های نزدیک به دفتر کار که رفت‌وآمد از آن آسان‌تر است، به‌دنبال استعدادها بگردیم، یعنی استعدادهای بیشتری در دسترس ما خواهد بود، اما با وجود این چطور می‌توان این استعدادها را حفظ کرد؟
برای مطالعه مطلب «اهمیت انعطاف‌پذیری در سازمان‌های مدرن» به وبلاگ گروه سرمایهگذاری پرسال مراجعه کنید:
https://vc.persolco.com/flexibility-of-workplace/
