این روزها آدم ها چیزهای زیادی می دونن، چیزهای زیادی حس می کنن، کلی ابزار و فضا برای انتشار این دونسته ها و حس ها براشون فراهم شده، از یه جایی به بعد هم همه شبیه هم میشن و بعد از مدتی هم خیلی نرم و آروم از صحنه نوشتن کنار میرن.
تعدد ابزار و مدیا مدل دیگه ای رو هم دامن زده، اون هم انتشار یک مطلب در بالغ بر 5 مدیای مختلف هست!
اما من!
این روزها در هجوم بی وقفه مطالب زیادی هستم از آن چیزهایی که می دونم آن چیزهایی که در حال دونستنشون هستم و همه ی اون چیزهایی که حس می کنم. نمی دونم دقیقا به چه منظور، اما حس نوشتنم فوران کرده و خوب به دنبال هر نوشتنی با خودم فکر می کنم چه ارزش افزوده ای به خودت و دیگری اضافه شد؟! ورود به عرصه تکرار و شباهت، برات راضی کننده است؟ آیا ایده ای برای تمایز داری؟
در مکالمات درونیم، هر بار نهیب کوچکی به روحیه کمال طلبیم می زنم و سعی می کنم یه کار کوچکی بکن رو بر هیچ کاری نکن ارجحیت بدم، تا بعد که چه پیش آید.
