احتمال میدم تا به الان افراد دیگه‌ای هم اینجا درمورد *هکسره* مطلب نوشتن.
ولی چون خودم طرفدار توضیحات به زبان ساده هستم فکر کردم بد نیست که من هم پیرو این قضیه مطلبی بنویسم.
خب
الفبای زبان دوست داشتنی ما 32 حرف داره که یکیش *ه* هست و به طور کاملا اتفاقی در آخرین جایگاه هم قرار گرفته.(از اتاق فرمان اشاره می‌کنند یکی مونده به آخر)
و خب ما یک سری صداها در زبان فارسی داریم مثل (ـَ ، ـِ ، ـُ) که البته در مسئله‌ی مورد نظر بنده فعلا با ـِ کار داریم.
این هکسره که میگن اصلا چطوری خونده میشه؟
به نام خدا هِـ‌کَسره
فکر کنم الان موضوع خیلی واضح تر شد.
هکسره درواقع مربوط به فرق ه و ـِ است.
البته منظورمون از *ه* وقتی هست که به صورت همون ـِ تلفظ میشه یعنی آخر کلمات میچسبه.
خب از اونجایی که تلفظ ه و ـِ یکسان هست،خیلی از ما در متن‌هایی که در فضای مجازی می‌نویسیم و یا چت‌هامون گاهی دچار اشتباه میشیم.
فرقشون چیه؟
ساده‌س.
هروقت خواستیم در جمله‌ای از *ه* استفاده کنیم،نگاه کنیم ببینیم آیا میشه به جای *ه* از کلمه‌ی *است* استفاده کنیم یا نه.
اگر کلمه‌ی *است* جمله و منظور ما رو به هم نریخت یعنی استفاده از *ه* درست و به جا هست و در غیر این صورت باید از ـِ استفاده کنیم.
مثلا:
فلانی شاگرد زرنگ کلاسشونه.
حالا به جای واژه‌ی *ه* کلمه‌ی است رو قرار بدیم.
میشه:
فلانی شاگرد زرنگ کلاسشون است.
و خب معنی جمله درسته و پس استفاده از *ه* هم اینجا درسته.
و البته یک نکته هم این وسط جا بدم که کلا در آخر جملات ما ـِ نداریم و در هر صورت همون *ه* صحیحه.
و خب مثال ـِ دار هم بنویسم:
استادِ کلاس هندسه آمد.
ما نمیتونیم بگیم استاد است کلاس هندسه آمد.
پس استفاده از *ه* ممنوعه و باید از ـِ استفاده کنیم.
و تمام.
