اگر کمی در محافل تحصیل کرده روانشناسی جامعه شناسی و فلسفه یا حتی دیگر علوم بنشینید . با فرض این که در مورد موضوعات مطرح شده اطلاع دارید احتمالا مثل من حوصله ای تا سر میرود و میگویید آخرش که چی؟ حرف من این نیست که مطالب بدرد نمی خورند که شاید اینطور هم باشد حرف من این است که اولویت چیست؟ و در نهایت به کجا میخواهید برسید؟ و باید چه کنید؟
مثل ضرب المثل انگلیسی First thing first
آیا این صحبت ها نتیجه ای دارد ؟ اصلا نتیجه هم دارد آیا بدرد اکنون و اینجای شما میخورد؟ آیا اولویت برای شما دارد؟ من برای فلسفه احترام قائلم و بنظرم در همه رشته ها باید کمی از منطق گفته شود (مثلا اولی که شرکت های هرمی وارد ایران شده بودند و کلی طرفدار داشت اگر از این دیدگاه نگاه میشد شاید کمتر افراد در این دام می افتادند) ولی بیشتر این صحبت ها به فلسفه بافی نزدیک تر است تا علم و حتی اگر علم هم مطرح میشود شاید اصلا اولویت من یا جامعه نباشد.
استادی میگفت علم باید قدرت بیاورد مثلا بشود آن را فروخت. متر و مقیاس زمختی است (مثلا علوم پایه مثل ریاضیات که معمولا دولت ها متولی آن هستند و نیاز و پایه دیگر علوم اند را شاید نتوان به راحتی فروخت) ولی میتوان از این متر استفاده کرد. بنا به این شیوه تفکر شما به کارکرد نگاه میکنید و اگر صحبت های مطرح شده کارکرد داشته باشند میتوان آن را مبنای عمل قرارداد.
