ابتدا شما رو به دیدن این ویدیو دعوت میکنم:
از قدیم به ما گفتن وقتی می میریم، فقط جسممون از بین میره و تجزیه میشه اما در باور دینی روح فناناپذیره و قراره به زندگی ابدی خودش ادامه بده.
تاحالا به این فکر کردید که چی میشد اگه کاری کرد حتی همون جسم هم باقی بمونه و ما جاودان بشیم؟
پاسخش ساده است. میشه نبود، ولی همچنان بود.
میشه به جای سپردن اعضای بدنت به خاک برای متلاشی شدن، اون رو به فردی که بود و نبودش به اعضای بدن تو بستگی داره، امانت بدی.
میشه واقعا بشی شاد روان.
میشه که بجای اینکه خوراک کرم و مورچه ها بشی، تو سینه ی یک کودک بتپی. برای یک جوان فکر و ایده بسازی. قدم های کسی بشی که یک عمر در حسرت راه رفتن میسوزه. تنفسی بشی برای کسی که نفسش به نفست بنده. خون توی رگهات رو جاری کنی در کویر رگ های خشکیده. میشه مادامی که اون فرد زنده است تو هم زنده بمونی. میشه چند تا زندگی جدید و هیجان انگیز رو تجربه کنی. میشه باقی الصالحات برای خودت جمع کنی. میشه که دعای خیر از ته مادری رو روانه ی اون دنیای خودت کنی. میشه اینطوری دلتنگی بازماندگانت رو کمتر کنی. میشه دلت رو خوش کنی به اینکه یجاهایی تو هم مفید و موثر واقع شدی.
میدونی وجودت حالا بیشتر معنا داره حتی اگر دیگه نبضت نزنه. میشه پشت سر خودت فرهنگ سازی کنی و به آدمهای خیلی زیادی زندگی ببخشی. همش با یک تصمیمه. یه تصمیم ساده برای تو، اما حیاتی برای مستمندش. برای اونی که تو صف انتظاره. برای اونی که چشم به راهه، اونی که پشت شیشه های آی سی یو، لحظه شماری میکنه که عضوی بهش برسه تازه اگر پس زده نشه. برای اون طفل معصومی که بی نصیب از شادی ها و خنده های کودکانه با همسالانش مونده.
برای بیماری که تمام خواسته اش از این دنیا خلاصه میشه به یک روز سالم بودن.
ولی همه چیز به تو بستگی داره. به تویی که یک روز حتی فکرش هم نمیکردی بتونی انقدر حیات بخش، الگوساز، پر دل و جرات، محکم و استوار، و بخشنده و سخاوتمند باشی.
رضایتت به اين تصميم توفیقی از سمت خداست.
نوریه که به دلت میتابه و مطمئن باش دیر یا زود تاثیرش رو در زندگیت میبینی.
این چراغ راهیه که انتهاش سبزه. سبز، آباد، روینده.
رویش آفرینش، تجلی زندگی دوباره، جوانه زدن مجدد حیات بکر.
میبینی؟ همش به تو و تصمیم همین الان تو بستگی داره.
میتونی علاوه بر خودت، خانواده ات و اطرافیان و دوست و فامیل و اقوامت رو به این کار فوق العاده ارزشمند، ماندگار و جاودان دعوت کنی.
دیر یا زود همه رفتنی هستیم. ما مسافر های موقت این زندگی پر پیچ و تاب هستیم. پس چه بهتر پیش از پیاده شدن به سمت مقصد، مشخص کنیم هرکدوم از اعضا کجا ساکن بشن، اینطوری هم سبک بار هستی و هم خیالت از حال جسمت راحته.
این دومین کارت عضویه که من گرفتم، دفعه اول چند سال پیش بود که چون زیر سن قانونی بودم و سیم کارت به نام خودم نداشتم نشد ثبت نامم رو تکمیل کنم. دفعه دوم نزدیک تولد امسالم بود که گفتم یک کار معنوی خداپسندانه انجام بدم و کارتم رو ثبت کردم، البته هنوز به صورت فیزیکی دریافتش نکردم.
نمیدونم موقع مرگم دقیقا کدوم جوارح و اعضای بدنم قراره بدرد بخوره، اما بعد از مرگ واقعا هیچکدومشون بود و نبودش فرقی نداره، پس چه بهتر که گره مومنی رو باز کنه. من راضیم تمام اعضای قابل اهدای بدنم، اهدا بشه.
ان شاالله که اهدا پذیرنده ها راضی باشن.
اون مغز خیلی روان بوده و پر از ایده و فکر.
با معده ام فقط خیلی خوردنی های ترش و تند و فلفل و کرانچی آتشین و سس چیلی خوردم.
و اما قلبم ...
این قلبی که هرچی میکشم از دست دله
به قول شاعر، تقصیر کسی نیست مقصر دل دیوانه ی ماست.
نمیدونم، فقط گیر هرکسی اومد امیدوارم خیلی مواظبش باشه، اون قلب مملو از احساس و شیشه ایه، عاشق شده و سرشار از عشق خداست. قول بده که هیچ رذیلت و بدی و چرک توش راه نده، فقط همین.
خدا پشت و پناه همتون❤
برای گرفتن کارت همین الان به این سایت مراجعه کنید، ان شاالله که چندین نفر به واسطه ی این پست این تصمیم قشنگ رو بگیرن
✨بر چرخ فلک مناز که کمر شکن است
بر رنگ لباس مناز که آخر کفن است
✨ مغرور مشو که زندگی چند روز است
در زیر زمین شاه و گدا یک رقم است
