از بچگی صدای دنیا تو گوشم پیچید که: زیادی حساسی، زود گریه میکنی، چرا اینقد فکر میکنی؟ بیخیال شو، ولش کن…
من اما دلی داشتم که با یه نگاه میلرزید، با یه حرف میشکست، با یه لبخند جون میگرفت…
و حالا همهی اون صداها هنوز یه گوشهی قلبم سنگینی میکنن، درست همونجا که همهی حرفها و لحظات قایم شدن.